خطرات هوش مصنوعی در پرورش دام
فناوری‌های هوش مصنوعی در واقع به عنوان راهی برای برون‌سپاری مسئولیت‌های مراقبتی که به طور سنتی توسط انسان‌ها انجام می‌شد، به فروش می‌رسند. اما آیا وظیفه مراقبت را می‌توان به یک ماشین برون‌سپاری کرد؟
یک کانتینر حامل طولانی و سیاه رنگ را تصور کنید که پر از حیوانات زنده است. مقداری ضایعات غذای انسانی را داخل آن می‌ریزید و دور می‌شوید. هوش مصنوعی بقیه کارها را انجام می‌دهد و تغذیه و رشد را کنترل می‌کند، [تا کشاورز مجبور نباشد این کار را انجام دهد]، همانطور که شرکت در تبلیغات خود می‌گوید. هویت حیوانات داخل [کانتینر] اهمیتی ندارد! دانش یا تجربه قبلی در نگهداری از آنها ضروری نیست. در صورت بروز هرگونه مشکل، مهندسین قادر به عیب‌یابی و رفع آن از راه دور خواهند بود. فرایند کشتار نیز به کشتارگاه سنتی نیاز ندارد: هوش مصنوعی این بخش را نیز مدیریت می‌کند. حیوانات کل چرخه زندگی خود را، از تولد تا مرگ، در یک جعبه سیاه واقعی سپری می‌کنند و فقط به صورت محصول نهایی از آن خارج می‌شوند.
این آینده کشاورزی نیست! بلکه همین حالا هم وجود دارد: این توصیفی از مزرعه حشرات X1 است که توسط استارت‌آپ بریتانیایی Better Origin توسعه یافته است. بدیهی است که پرورش دام‌های بزرگ مانند خوک، مرغ و ماهی معمولاً با فناوری پایین‌تری نسبت به این روش انجام می‌شود. مزارع هنوز به طور کامل خودکار نشده‌اند. اما با پیشرفت سریع فناوری، گرایش به سمت افزایش اتوماسیون کاملاً مشهود است.
سؤال اینجاست که تا چه حد خواهان دخالت هوش مصنوعی در کشاورزی هستیم؟ زمان این بحث اکنون است، پیش از آنکه این روندها به طور غیرقابل بازگشتی تثبیت شوند. حالا وقت تعیین محدودیت‌های اخلاقی معقول است.
متن کامل را در شماره صفر فصلنامه «گام سوم» بخوانید.