خواننده عزیز آینده، سال ۲۰۲۴ چنین بود!
این دنیا دنیایی است از بی‌معنی بودن تحمیلی و فناوری‌های پیشرفته که هم به انسان‌ها کمک می‌کنند و هم آنها را تخریب می‌نمایند. زمانه‌ای که توسعه و انحطاط آهسته‌ی جامعه بشری با هم ترکیب می‌شوند.
اگر کسی درباره آینده از من بپرسد که: «زندگی در سال ۲۰۲۴ چگونه بود؟»، از آنها می‌خواهم این متن را بخوانند.
اعتیاد یک روال جدید است
زمانی بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ بود که وقتی از موبایلم استفاده می‌کردم والدینم عصبانی می‌شدند. آن تلفن فقط یک گوشی معمولی نوکیا بود و زندگی بسیار ساده‌تر بود. اما حالا، همان پدر و مادر به تلفن‌های هوشمند معتاد شده‌اند. و از همه بدتر این است که والدین زمان بیشتری را صرف گوشی‌های هوشمند می‌کنند.
با گوشی‌های هوشمند، هر فرد به بخشی از یک دنیای جدید تبدیل شده است. آنها دنیایی از افکار، خواسته‌ها و اعتیادهای خود را دارند. و ما از افرادی مثل دوستان و خانواده که کنارمان نشسته‌اند، فاصله گرفته‌ایم. این اتفاق روابط را تخریب می‌کند.
مردم حریم خصوصی ندارند
آغاز کار فیس بوک بطور کامل مربوط به اشتراک‌گذاری لحظات شخصی ما با دوستان نزدیکمان بود. اما حالا، فرق کرده است. برخی از مردم انتخاب کرده‌اند که در جهان بی‌پرده و آشکار ظاهر شوند. اما همه اینطور نیستند. برای من، حریم خصوصی در دنیای رسانه‌های اجتماعی، جذابیت دارد.
بیشتر زنان و مردان در رسانه‌های اجتماعی مشتاق دریافت توجه، مقبولیت، نظر، اشتراک‌گذاری و همه انواع اعتبار دیجیتالی هستند که البته در زندگی واقعی هیچ فایده‌ای ندارد.
همه می‌خواهند کارآفرین باشند
اگر هدف زندگی من این است که ساده بمانم، کشاورزی کنم و زندگی مینیمالیستی داشته باشم، می‌توانم این کار را انجام دهم. اما این اینفلوئنسرها و جامعه شروع کرده‌اند به تعیین استاندارد و معیار برای موفقیت و تصویری از آنچه موفقیت واقعی به نظر می‌رسد، که متأسفانه چنین چیزی برای همه مناسب نیست. بیشتر اوقات، ما تحت تفکر اجباری و در معرض رویاهای جعلی موفقیت هستیم.
و چه اتفاقی افتاده است که مردم علاقه‌شان به زندگی را از دست دادند، احساس بی‌معنی بودن زندگی می‌کنند و از هر آنچه که دارند ناراضی هستند.
متن کامل را در شماره صفر فصلنامه «گام سوم» بخوانید.