اقتصاد اعتیاد
ارزشمندترین منبع در جهان نه داده است، نه پردازشگرهای رایانه‌ای، نه نفت، و نه فلزات کمیاب؛ بلکه «دوپا» (دوپامین) است، همان سوختی که اقتصاد اعتیاد را به حرکت درمی‌آورد و بزرگ‌ترین شرکت‌های تاریخ را شکل داده است. اعتیاد همیشه بخشی از سرمایه‌داری بوده است، هیچ نیرویی به اندازه میل و اشتیاق، نمی‌تواند تقاضا ایجاد کند و حاشیه سودهای غیرمنطقی را حفظ کند.
در طول تاریخ، ارزشمندترین شرکت‌ها، دوپامین را به مصرف تبدیل کرده‌اند. در صد سال گذشته، ۱۵ مورد از ۳۰ شرکت برتر از نظر بازدهی مرکب سرمایه، از ارکان اقتصاد اعتیاد بوده‌اند. شرکت‌های برتر در این حوزه عمدتاً در صنایع دخانیات، صنایع غذایی، داروسازی و خرده‌فروشی فعال بوده‌اند که هم مواد اعتیادآور را عرضه کرده‌اند و هم درمان‌های آن را.
شرکت‌های غذایی محصولات فرآوری‌شده را نه برای تأمین نیازهای تغذیه‌ای، بلکه برای رسیدن به «نقطه سرخوشی» طراحی می‌کنند، ترکیب دقیقی از شوری، شیرینی و دیگر طعم‌ها که محصولشان را خوشمزه می‌کند، اما نه آن‌قدر که مصرف‌کننده پس از یک وعده کوچک احساس سیری کند. به بیان دیگر، این غذاها طوری مهندسی شده‌اند که افراد را به مصرف بیشتر سوق دهند، نه تغذیه بهتر.
قبلاً گوشی تلفن ثابت را برمی‌داشتیم تا با کسی تماس بگیریم و ارتباطی واقعی برقرار کنیم. اما حالا که همه تلفن همراه دارند، ۷۰ درصد کمتر از ده سال پیش با دوستان خود وقت می‌گذرانیم. ما به گوشی‌هایمان معتاد شده‌ایم، و حتی زمانی که خودمان به دنبال آن نیستیم، گوشی‌هایمان ما را پیدا می‌کنند، یک فرد بزرگسال به‌طور میانگین روزانه ۴۶ بار و یک نوجوان ۲۳۷ بار نوتیفیکیشن دریافت می‌کند.
گزیده مطالب فصلنامه شماره ۳
سقوط جامعه از پیش آغاز شده است
اگر منتظر لحظه‌ای هستید که فروپاشی رسماً آغاز شود، باید بگویم که از دستش داده‌اید. سوال این نیست که «چه مدت تا وقوع آشوب جهانی باقی مانده است؟» بلکه سوال این است: «چرا آنچه در برابر چشمانتان در حال رخ دادن است، نمی‌بینید؟»
مزخرفات روان‌پویشی
فروید و دیگر نظریه‌پردازان معاصر تروما به ما می‌گویند که شخصیت و رنج‌های ما از نحوه رفتار والدینمان در دوران کودکی سرچشمه می‌گیرد. این دیدگاه ممکن است برای ما قابل درک و حتی پذیرفتنی باشد، اما شاید در واقع نادرست باشد. اگر چنین باشد، درمان‌های ما ممکن است تا حد زیادی بی‌اثر و حتی بالقوه مضر باشند.
آیا نقشهٔ جهانی جورج اورول آیندهٔ سیاسی ماست؟
کتاب ۱۹۸۴ اثر جورج اورول یکی از کتاب‌های مورد علاقهٔ من در تمام مجموعهٔ ادبیات انگلیسی است. اورول در کتابش بسیاری از مسائل مربوط به دنیای امروز را به‌درستی پیش‌بینی کرده و من قصد ندارم بیش‌ازحد از داستان را لو بدهم. کافی است بگویم که این کتاب تصویری ترسناک و پیشگویانه از آینده ارائه می‌دهد.
بی‌توجهی به زنان مجرد تا زمانی که یک نسل بدون فرزند ماند
من یک زن ۳۳ ساله بودم که تنها زندگی می‌کرد. یادم می‌آید که فکر می‌کردم قرنطینه شاید چند هفته، حداکثر یک ماه طول بکشد. نمی‌دانستم که در مجموع دو سال تحت محدودیت‌ها زندگی خواهیم کرد، و در پایان آن دوران، در حالی دوباره به دنیا بازمی‌گردم که غرق در اندوه از دست دادن دو سال بی‌بازگشت از دوران باروری‌ام خواهم بود.
مردم برندهای جدید هستند
تحقیقات نشان می‌دهند که نسل Z، اینفلوئنسرهای محبوب خود را همان‌گونه که دوستانشان را می‌بینند، درک می‌کنند. ما می‌دانیم که آن‌ها چه لباس‌هایی می‌پوشند، چه غذاهایی می‌خورند و چه برندهایی را انتخاب می‌کنند. این امر اقتصاد خرده‌فروشی را دگرگون کرده است.
اقتصاد اعتیاد
ارزشمندترین منبع در جهان نه داده است، نه پردازشگرهای رایانه‌ای، نه نفت، و نه فلزات کمیاب؛ بلکه «دوپا» (دوپامین) است، همان سوختی که اقتصاد اعتیاد را به حرکت درمی‌آورد و بزرگ‌ترین شرکت‌های تاریخ را شکل داده است.