جدیدترین مطالب
فصلنامه «گام سوم» شماره ۳
در این شماره نیز مقالاتی متنوع در موضوعات اقتصاد، آینده‌پژوهی، خانواده به همراه بخش‌های نوشتار، سیاست و پرونده‌ای با عنوان «آینده‌ای قمر در عقرب» و بخش ضمیمه نوروزی با عنوان «بزرگ شدن در خاندان مرداک» چاپ شده است.
چرا پوپولیست‌ها پیروز می‌شوند:وعده‌ی شکسته‌ی دموکراسی لیبرال
ژان-ماری لوپن که تا سن ۹۶ سالگی زندگی کرد، به ما یادآوری می‌کند که پوپولیسم افراطی راست‌گرا از زمان شکل‌گیری دموکراسی لیبرال پس از جنگ جهانی دوم، یکی از ویژگی‌های پایدار سیاست اروپا بوده است. او نخستین‌بار در سال ۱۹۵۶ به پارلمان فرانسه راه یافت، اما هرگز به سطح نفوذی که دخترش امروز از آن برخوردار است، نرسید. دلیل آن هم این بود که در دوران طلایی دموکراسی اروپایی، تقاضا برای پوپولیست‌ها محدود بود.
رقابت برای ترجمه صدای حیوانات به زبان انسان!
در سال ۲۰۲۵ شاهد خواهیم بود که هوش مصنوعی و یادگیری ماشین در خدمت پیشرفت واقعی در درک ارتباطات حیوانات قرار می‌گیرند؛ پاسخی به پرسشی که از آغاز تاریخ ذهن بشر را به خود مشغول کرده: «حیوانات با یکدیگر درباره چه چیزهایی صحبت می‌کنند؟»
چرا فرزندپروری ملایم همیشه کافی نیست؟ نگاهی به روش ساختاریافته
اگر فرزندپروری به شیوه ملایم برایتان کارساز نیست، به‌جای آن فرزندپروری ساختاریافته را امتحان کنید.به‌عنوان یک مادر و آموزگار، فکر می‌کنم این روش برای والدین و فرزندان بهتر است. این مقاله به‌صورت روایتی از گفت‌وگویی با پام آلن نوشته شده است؛ بنیان‌گذار «دیویی»، شرکتی که ابزارهای آموزشی برای والدین و معلمان تولید می‌کند. متن برای اختصار و وضوح ویرایش شده است.
پربازدیدترین مطالب
هوش مصنوعی و سیاست: چگونه بفهمیم چه چیزی و چه کسی واقعی است؟
اگر خوش‌شانس باشیم، فناوری‌های جدید فقط باعث سردرگمی مختصری می‌شوند. وگرنه، حوزه سیاسی ما می‌تواند برای همیشه تغییر کند.
روند ۱۰۰ ساله تغییر اشتغال زنان به روایت تصویر
نگاهی به تصاویر صد سال گذشته نشان می‌دهد که زنان چگونه از جنگ‌های جهانی تا قرن ۲۱، توانستند مرزهای شغلی را جابه‌جا کنند و مسیر جدیدی در تاریخ نیروی کار رقم بزنند.
انواع هوش، کاربردهای هوش هیجانی و تقویت آن در کودکان
ین مطلب نگاهی دارد به انواع هوش و نقش مهم آنها در زندگی روزمره و توانایی‌های شناختی انسان. همچنین مروری بر هوش هیجانی و کاربردها و روش‌های تقویت آن در کودکان.
نویسنده: جین ریدلی مترجم: مرجان بختیاری ۱۸ تیر ۱۴۰۴
چگونه مادرم با فرزندپروری ملایم مادربزرگ بهتری شد؟
مادرم وقتی بچه بودم سرم داد می‌کشید. به او سبک فرزندپروری ملایم را یاد دادم و حالا مادربزرگ فوق‌العاده‌ای است. والدینم واقعاً فوق‌العاده بودند،من دوست داشته می‌شدم، از من مراقبت می‌شد و امنیت داشتم و چون تک‌فرزند بودم، تمام توجه آنها به من معطوف بود. با این حال، در دهه ۱۹۸۰ سبک متفاوتی از فرزندپروری رایج بود.
این مطلب نوشته‌ای است از جِین ریدلی که در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴ با عنوان
My mom used to yell at me when I was a kid
در وب‌سایت business insider منتشر شده است.
مادر ژوئل مولیگان، مارسیا ۶۸ ساله، هر روز مراقب نوه خردسالش است. عکس از ژوئل مولیگان.
به روایت ژوئل مولیگان:
- دوران کودکی ژوئل مولیگان با معیارهای امروزی سختگیرانه محسوب می‌شود. گاهی این سختگیری‌ها به رژیم غذایی هم می‌کشید.
- والدینش برای کمک به نگهداری از فرزندان او، به آن‌سوی کشور نقل مکان کردند.
- مولیگان مادرش را تشویق کرد تا سبک ملایم‌تری از فرزندپروری را در پیش بگیرد، سبکی که حالا این مادربزرگ کاملاً آن را پذیرفته است.
این مقاله روایتی است به نقل از ژوئل مولیگان، مادر دو فرزند و مهندس سخت‌افزار ۴۱ ساله اهل سانتا کروز، کالیفرنیا. گفت‌وگو برای اختصار و وضوح ویرایش شده است.
من و همسرم، رایان، فرزندپروری ملایم را در پیش گرفته‌ایم. با آگاهی کامل تلاش می‌کنیم دو فرزندمان،یکی پنج ساله و دیگری دو ساله،را طوری بزرگ کنیم که اعتماد به نفس و همدلی در آنها پرورش یابد.
والدینم واقعاً فوق‌العاده بودند،من دوست داشته می‌شدم، از من مراقبت می‌شد و امنیت داشتم و چون تک‌فرزند بودم، تمام توجه آنها به من معطوف بود. با این حال، در دهه ۱۹۸۰ سبک متفاوتی از فرزندپروری رایج بود.
پدرم وقتی که کودک بودم احساسات شدید داشتم و گریه می‌کردم، نمی‌توانست با آن کنار بیاید. مقدار مشخصی از فریاد زدن هم وجود داشت. او می‌گفت: «گریه نکن. این موضوع ارزش گریه کردن نداره.» مادرم هم این رفتار را از او گرفت و گاهی همان کار را می‌کرد.
یکی از سخت‌ترین مسائل، موضوع غذا بود. نیت‌شان خیر بود، چون فقط می‌خواستند زندگی من بهتر از زندگی خودشان باشد. اما روش‌شان این بود که سعی کنند بدن من را کوچک‌تر کنند.
ما از اینکه والدینم به آن‌سوی کشور نقل مکان کردند، خوشحال بودیم
من با نوعی رژیم غذایی بزرگ شدم. اغلب این‌طور بود که می‌گفتند: «فقط سه قاشق دیگه بروکلی بخور.» پدرم را دیوانه می‌کرد که نمی‌خواستم بیرون بروم و بازی کنم. او می‌خواست من ورزش کنم، در حالی که من ترجیح می‌دادم داخل خانه بنشینم و کتاب بخوانم.
والدینم در سال ۲۰۲۱ از شارلوتس‌ویل، ویرجینیا، به کالیفرنیا نقل مکان کردند؛ آن زمان دخترم دو ساله بود و من حدود شش هفته از بارداری پسرم می‌گذشت.
این یک تغییر بسیار بزرگ بود، اما آنها می‌خواستند نزدیک‌تر زندگی کنند. من و همسرم،که مشاور دانشگاه است،خوشحال بودیم که بچه‌ها می‌توانند رابطه نزدیکی با پدربزرگ و مادربزرگ‌شان داشته باشند.
اما مدت کوتاهی بعد از رسیدن‌شان، پدرم دو بار سکته قلبی کرد. سپس در مارس ۲۰۲۲، مبتلا به سرطان کلیه مرحله چهار تشخیص داده شد. او فقط سه ماه بعد، در سن ۷۱ سالگی درگذشت.
مولیگان به مادرش سبک فرزندپروری ملایم را آموزش داد. عکس از ژوئل مولیگان.
ما ویران شدیم. سال بعد، مادرم به یک مجتمع بازنشستگی نقل مکان کرد که فقط ۱۵ دقیقه با خانه ما فاصله دارد. بچه‌ها تا ساعت ۵:۳۰ عصر در مهدکودک تمام‌وقت بودند، اما او شروع کرد در مواقعی که نیاز به پرستار بچه داشتیم، کمک‌مان کند.
روزی از من پرسید: «می‌خوای هر روز بعد از ساعت ۳ بچه‌ها رو ببرم پیش خودم؟» ما فوراً گفتیم: بله. این کار هزینه مهدکودک را کم نمی‌کرد، اما او با بردن بچه‌ها به جاهایی مثل پارک و کتابخانه، پیوند عمیقی با آنها برقرار کرد.
به تفاوت سبک‌های فرزندپروری‌مان فکر می‌کردم و نگران بودم که مبادا باعث دردسر شود. مادرم،که حالا ۶۸ ساله است،نسبت به چیزهایی مثل بی‌طرفی غذایی (که در آن هیچ غذایی «خوب» یا «بد» محسوب نمی‌شود تا نگرش سالم‌تری نسبت به تغذیه ایجاد شود) و تغذیه به رهبری نوزاد کمی مردد بود.
اما من فواید این روش‌ها را به او یاد دادم. وقتی پسرم به سن غذا خوردن رسید، یاد گرفت که مثل زمانی که مرا بزرگ می‌کرد، به او پوره با قاشق ندهد. او از روش ما پیروی کرد و اجازه داد پسرم خودش غذایش را از بشقاب بردارد.
مادرم، مادربزرگی فوق‌العاده برای فرزندان ماست
در زمینه «فرزندپروری همراه با ملایمت»، او به این درک رسیده که نمی‌توان احساسات کودکان را کنترل کرد؛ و اینکه چقدر مفید است که گاهی عقب بنشینی و اجازه بدهی آنها احساساتشان را تجربه کنند. چند هفته پیش، پسرم درگیر احساسات شدیدی بود و نمی‌دانست چطور با آنها کنار بیاید. آن روز حسابی مادر را کلافه کرده بود، اما او خودش را از موقعیت کنار کشید و نفسی تازه کرد.
اگر آن موقع من بچه بودم، احتمالاً مادر عصبانی می‌شد و صدایش را بالا می‌برد.
او مادربزرگی فوق‌العاده است. به او افتخار می‌کنم که آمادگی یادگیری دارد و بچه‌های ما را همان‌طور که هستند می‌پذیرد و با آنها در همان جایی که قرار دارند، ارتباط برقرار می‌کند.
درباره نویسنده:
جین ریدلی خبرنگار بیزینس اینسایدر است.او از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲ نویسنده ارشد بخش ویژگی‌ها در نیویورک پست بود و پیش از آن نیز به مدت شش سال در نیویورک دیلی نیوز فعالیت می‌کرد.
