نویسنده:         مترجم:         ۲۵ خرداد ۱۴۰۴

مزخرفات روان‌پویشی

فروید و دیگر نظریه‌پردازان معاصر تروما به ما می‌گویند که شخصیت و رنج‌های ما از نحوه رفتار والدینمان در دوران کودکی سرچشمه می‌گیرد. این دیدگاه ممکن است برای ما قابل درک و حتی پذیرفتنی باشد، اما شاید در واقع نادرست باشد. اگر چنین باشد، درمان‌های ما ممکن است تا حد زیادی بی‌اثر و حتی بالقوه مضر باشند.

در طول تاریخ، در بسیاری از فرهنگ‌های جهان، از نیجریه گرفته تا مالزی، و حتی در غربِ بیش از پنجاه سال پیش، دوران کودکی صرفاً یکی از مراحل زندگی تلقی می‌شد و جایگاه مقدسی نداشت. ما در تمام مراحل زندگی در حال آموختن هستیم، اما رنج از نحوه ارتباط ما با جهان در زمان حال و شرایط کنونی‌مان ناشی می‌شود.

آیا این تصور که این نظریه‌ی جدید و بدون پشتوانه‌ی تجربی [که رنج از کودکی سرچشمه می‌گیرد] باید حقیقتی جهانی باشد، یا حتی برای ما حقیقت داشته باشد، نوعی تکبر نیست که بسیاری از افراد در غرب به آن دچارند؟ چگونه یک درمانگر روان‌پویشی، در مواجهه با مراجع رنج‌دیده‌ی خود، با قاطعیت تصمیم می‌گیرد که باید گذشته را واکاوی کند، در حالی که سنت‌های فلسفی در سراسر جهان پاسخ را در لحظه‌ی حال می‌دانند؟ بودا، لائوتسه، ارسطو و عیسی حتی کلمه‌ای درباره‌ی تأثیر غیرقابل جبران کودکی بر سرنوشت انسان نگفتند؛ آنها ما را به‌عنوان افرادی که در زمان حال و از طریق انتخاب‌هایشان زندگی می‌کنند، می‌دیدند. یک هزاره بعد، غزالی و توماس آکویناس همچنان بر زمان حال متمرکز بودند. حتی دو قرن پیش، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، سورن کیرکگور و ویلیام جیمز درگیر وسواس درباره‌ی دوران کودکی نبودند. 

اگر همه‌ی ما در وضعیت بسیار خوبی قرار داشتیم و اگر تمام روش‌های درمانی که برایشان هزینه‌ی زیادی پرداخت می‌کنیم، به‌اندازه‌ای که ادعا می‌شود مؤثر بودند، شاید می‌توانستیم با اطمینان تمام این دیدگاه‌های گذشته را نادیده بگیریم. اما چنین نیست، و نظرسنجی‌های مرتبط با شادی نشان می‌دهند که بسیاری از زنان غربی [که بخش عمده‌ای از مشتریان درمانگران را تشکیل می‌دهند] نیز در وضعیت خوبی قرار ندارند. 

در ابتدا، من هم نمی‌توانستم این موضوع را بپذیرم. اما کتاب پرفروش ابیگیل شیرر، درمان بد (۲۰۲۴)، توضیح داد که چگونه فرهنگ درمانی تأثیری سمی و اغلب زیان‌بار بر فرهنگ به‌طور کلی دارد. من با کودکان کار می‌کردم، اما آیا روان‌درمانی روان‌پویشی، که در آن درباره‌ی گذشته صحبت می‌کنیم، واقعاً برای آنها مفید بود؟ شیرر مفید بودن گاه‌به‌گاه صحبت کودکان با بزرگسالان را رد نمی‌کند، اما درعین‌حال، خطرات تبدیل این امر به یک درمان روتین را نیز برجسته می‌کند.