نویسنده: دنیس ویتمر        مترجم: نیوشا امیدی        ۲۳ شهریور ۱۴۰۳

اهمیت حریم خصوصی در زندگی نوجوانان

هر نوجوانی به مقداری حریم خصوصی نیاز دارد. در این مقاله درباره اهمیت حریم خصوصی برای نوجوانان، ارتباط آن با اعتماد و زمان مناسب برای کنکاش در امور شخصی آن‌ها صحبت شده است.

---

این مطلب نوشته‌ای است از دنیس ویتمر که در تاریخ ۲۹ جولای ۲۰۲۴ با عنوان
Why Teens Need Privacy from Their Parents
در وب‌سایت Parents منتشر شده است. ترجمه این مطلب توسط نیوشا امیدی انجام شده و در اختیار خوانندگان گرامی قرار می‌گیرد.

---

تمایل به حریم خصوصی بیشتر، بخشی طبیعی از بزرگ شدن است. در واقع، حریم خصوصی برای نوجوانان بمنظور کسب استقلال و فردیت ضروری است. رها کردن نظارت بر همه جنبه‌های زندگی فرزندان، ممکن است برای والدین سخت باشد. اما دادن آزادی بیشتر و بیشتر به کودکان بخش کلیدی کمک به رشد آن‌ها و توسعه مهارت‌های مورد نیاز برای تبدیل شدن به بزرگسالان کارآمد است.

در حالی که پنهان‌کاری شدید می‌تواند یک علامت هشدار باشد، طبیعی است که نوجوانان با بلوغ بیشتر به حریم خصوصی و فضای بیشتری نیاز داشته باشند. محافظت بیشتر از اطلاعات درباره خود و زندگی‌شان خارج از خانواده با استقلال جدید همراه است.

پرورش یک نوجوان سالم، قابل اعتماد و مستقل نیازمند احترام به نیاز رو به رشد آن‌ها به حریم خصوصی است و بای در مورد رابطه بین حریم خصوصی و اعتماد برای نوجوانان و توسعه طبیعی استقلال در دوران نوجوانی بیشتر بدانیم.

رابطه بین حریم خصوصی و اعتماد

توسعه‌ای برای نوجوانان مناسب است که با رشد خود به دنبال مسئولیت و استقلال بیشتری باشند. معمولاً آن‌ها می‌خواهند بیشتر از زمانی که کوچک‌تر بودند به آن‌ها اعتماد شود. همچنین تمایل دارند که به عنوان فرد بالغ در نظر گرفته شوند و بدانند که نظرات و خواسته‌های آن‌ها توسط شما مورد احترام قرار می‌گیرد.

دکتر آنجلا لامسون، مشاور و درمانگر زوج‌ها و خانواده می‌گوید: «اما پایه و اساس حریم خصوصی در دوران نوجوانی باید خیلی قبل از نوجوانی ساخته شود. ایجاد اعتماد با ایجاد یک پیوند قوی بین والد و کودک آغاز می‌شود که به کودک به عنوان یک فرد احترام می‌گذارد.»

دکتر لمسون می‌گوید: «حریم خصوصی و اعتماد به پیوند دلبستگی بازمی‌گردد.» اگر گفت‌وگوی باز و پیوندی مبتنی بر اعتماد ایجاد کرده باشید، می‌توانید با بزرگ‌تر شدن فرزندتان آزادی‌های بیشتری به او بدهید—و همچنین حریم خصوصی که با استقلال رو به رشد همراه است.

دادن فضا و حریم خصوصی به نوجوانان به آن‌ها احساس اعتماد و همچنین توانایی، استقلال و اطمینان به نفس می‌دهد. اجازه دادن به آن‌ها برای داشتن حریم خصوصی در سطوح مناسب به آنها نشان می‌دهد که شما به قضاوت، اهداف، تصمیم‌گیری و توانایی آن‌ها برای پیروی از قوانین‌تان اعتماد دارید.

تعریف حریم خصوصی برای نوجوانان

دکتر لامسون می‌گوید: «صحبت کردن با فرزندانتان در مورد معنای حریم خصوصی بسیار مهم است.» حریم خصوصی فقط به دوستان، دارایی‌ها، حضور آنلاین، اتاق، مکالمات و تعاملات اجتماعی یا عاشقانه آن‌ها محدود نمی‌شود. دکتر لامسون توضیح می‌دهد که این موضوع همچنین در مورد بدن آن‌ها و اینکه چه کسی اجازه لمس یا دیدن آن را دارد، است.

چرا حریم خصوصی برای نوجوانان مهم است؟

وظیفه والدین این است که فرزندشان را از نوزادی تا کودکی، نوجوانی و فراتر از آن هدایت کنند. آنچه والدین همیشه متوجه نمی‌شوند این است که برای آماده‌سازی نوجوانان برای ورود به بزرگسالی، باید به آن‌ها اجازه دهند مهارت‌های لازم برای زندگی مستقل را تمرین کرده و توسعه دهند. یادگیری استفاده مناسب از حریم خصوصی بخش بزرگی از این فرآیند استقلال، مسئولیت‌پذیری و آمادگی برای ترک خانه است.

در مسیر رسیدن به استقلال و بزرگسالی، افزایش حریم خصوصی به نوجوان شما فرصت می‌دهد تا چندین مهارت را توسعه دهد و درس‌های مهمی بیاموزد.

فضایی برای توسعه علایق آن‌ها

هنگامی که نوجوانان بزرگ‌تر می‌شوند، با چالش‌های بزرگی روبرو می‌گردند، مانند یادگیری اینکه می‌خواهند چه نوع فردی باشند، کجا قرار بگیرند و چه کاری می‌خواهند در زندگی انجام دهند. مغز آن‌ها نیز به سرعت در حال رشد است؛ آن‌ها در حال کسب مهارت‌های تفکر جدید و توسعه علایق اجتماعی، عاشقانه، عملی و حرفه‌ای جدید هستند.

دکتر لامسون می‌گوید: «این دوران برای والدین نیز می‌تواند تغییر بزرگی باشد. به هر حال، موارد ناشناخته زیادی درباره‌ی نوجوان شما وجود دارد که می‌تواند نگران‌کننده باشد. رها کردن آن‌ها ممکن است ترسناک به نظر برسد، به‌ویژه اگر احساس کنید که در حال دور شدن هستند یا نگران باشید که آن‌ها ممکن است تصمیمات نادرستی بگیرند.

اما تشخیص این نکته مهم است که خواستن حریم خصوصی بیشتر لزوماً به این معنی نیست که فرزند شما چیزی برای پنهان کردن دارد. در عوض، این یک بخش سالم و رایج از فردیت است.

احترام به توسعه جنسی

به یاد داشته باشید که نوجوانان همچنین تغییرات فیزیکی سریعی را تجربه می‌کنند که باعث می‌شود حریم خصوصی در این سن به دلیل بلوغ جنسی آن‌ها مهم‌تر احساس شود. کودکی که همیشه هنگام عوض کردن لباس جلوی والدین خود راحت بود، ممکن است دیگر نخواهد با آن‌ها در اتاق لباس عوض کند.

نوجوانان همچنین ممکن است برای اطمینان از احترام به حریم خصوصی خود، در اتاق خواب یا حمام خود قفل کنند. این نوع رفتار برای نوجوانان معمول است و لزوماً دلیلی برای نگرانی نیست.

اعتماد به نفس

هنگامی که به نوجوانان حریم خصوصی مورد نیاز آن‌ها داده می‌شود، به آن‌ها کمک می‌کند تا مستقل‌تر شوند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

به عنوان والدین، سعی کنید بین سردرآوردن از اینکه نوجوان‌تان چه کار می‌کند و اعتماد به آن‌ها برای داشتن برخی امور خصوصی و دانستن اینکه چه زمانی باید مداخله کنید، یک تعادل ایجاد نمایید. به طور کلی، به غریزه خود اعتماد کنید. اما سعی کنید وقتی منطقی است، به نوجوان خود اعتماد کنید و به او فرصت دهید.

به یاد داشته باشید، ارائه حریم خصوصی به فرزندتان - و اعتمادی که با آن همراه است - به آن‌ها نشان می‌دهد که شما به آن‌ها اعتقاد و اعتماد دارید که انتخاب‌های خوبی داشته باشند. در نهایت، هرچه بیشتر آن‌ها باور کنند که شما به آن‌ها ایمان دارید، احتمال بیشتری وجود دارد که در موقعیت‌های چالش‌برانگیز به خوبی عمل کنند.

با این حال، دکتر لامسون می‌گوید: نشانه‌هایی را که حاکی از شکسته شدن اعتماد هستند نادیده نگیرید، آماده باشید که در صورت نشان دادن نیاز به نظارت بیشتر یا حمایت اضافی از سوی شما، وارد عمل شوید.

نکته: اگر شما و نوجوانتان در مورد نیاز آن‌ها به حریم خصوصی در حال جنگ هستید، احتمالاً مشکلات اعتماد ریشه‌ای وجود دارد. با صحبت کردن در مورد هر مشکلی که وجود دارد بر روی ارائه راه حل‌های همکاری و  ترمیم آن‌ها کار کنید.

درگیری‌های کمتر

درگیری بیشتر در خانه اغلب نتیجه‌ی این است که نوجوانان معتقدند والدین آن‌ها حریم خصوصی‌شان را نقض کرده‌اند. نوجوانان ممکن است احساس کنند که والدینشان به آن‌ها اعتماد ندارند یا اینکه هنوز آن‌ها را مانند «کودک» می‌بینند.

اگر این تجربه شماست، یک قدم به عقب بردارید و تعیین کنید که کجا می‌توانید به نوجوان خود فضای بیشتر و حریم خصوصی بدهید بدون اینکه نیاز آن‌ها به ایمنی و راهنمایی از شما را به خطر بیندازید. اگر مشکوک هستید که نوجوان شما چیزی نگران‌کننده مانند نوشیدن، سیگار کشیدن یا شب‌بیداری با تلفن را پنهان می‌کند، ممکن است نیاز به تحقیق و تعیین محدودیت‌های مناسب داشته باشید.

چگونه حریم خصوصی نوجوان را با نظارت متعادل کنیم؟

در حالی که دادن فضای مورد نیاز به نوجوانان مهم است، به خاطر داشته باشید که نوجوانان همیشه آماده مقابله با تصمیمات و مسئولیت‌های بزرگسالان نیستند. آنها هنوز به راهنمایی و نظارت شما نیاز دارند.

تصمیم‌گیری سریع و عدم تفکر در مورد عواقب انتخاب‌های خود برای نوجوانان غیرمعمول نیست. از آنجایی که قشر پیشانی هنوز به طور کامل بالغ نشده است، مغز نوجوان تمایل به رفتار تکانشی دارد و اغلب فاقد مهارت‌های تصمیم‌گیری حیاتی است. بنابراین، نظارت بر آن‌ها مهم است. نوجوانان هنوز به توصیه و حمایت شما نیاز دارند - و گاهی اوقات، نظارت. ارتباط منظم با شما و داشتن فرصت‌هایی برای نشان دادن اینکه از حریم خصوصی خود به‌طور مسئولانه استفاده می‌کنند نیز برای نوجوانان مفید است.

دادن حریم خصوصی به نوجوانان به معنای دادن آزادی کامل به آن‌ها نیست، دکتر لامسون می‌گوید: «در واقع، زمان و فضای بیش از حد بدون نظارت می‌تواند منجر به مشکلات در آینده شود. هر نوجوان منحصر به فرد است و هر یک از نیازهای آن‌ها متفاوت است، بنابراین به خاطر داشته باشید که نوجوان شما کیست و راهی برای ایجاد تعادل بین نیاز آن‌ها به حریم خصوصی و نیاز شما برای اطمینان از ایمنی و امنیت آن‌ها پیدا کنید.»

تعیین آنچه نیاز به دانستن دارید

یک راه برای تعیین اینکه این مرزها کجا وجود دارد این است که از خود بپرسید چه چیزی را واقعاً باید بدانید و چه چیزی را نیازی به دانستن ندارید. برای مثال، شما باید بدانید که نوجوان شما کجا می‌رود، با چه کسی خواهد بود، چه کاری انجام خواهد داد و چه زمانی به خانه برمی‌گردد.

اما شما نیاز نیست که بدانید آن‌ها با دوستان خود در مورد چه چیزی صحبت کرده‌اند یا چه کسی به چه کسی علاقه دارد. البته برخی از نوجوانان مایل به اشتراک‌گذاری این اطلاعات هستند، اما اگر نوجوان شما در مورد چنین جزئیات شخصی رک‌گو نیست، خیلی نگران نباشید و آن را مطالبه نکنید. نکته اصلی دانستن چیزی است که شما به عنوان یک والد باید بدانید و چیزهایی که می‌توانید اجازه دهید نوجوان شما به صورت خصوصی نگه دارد.

یافتن راه‌های آسان برای ارائه حریم خصوصی به نوجوان شما

راه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید به نوجوان خود حریم خصوصی بدهید، از جمله دادن اوقات تنهایی به آن‌ها، در زدن قبل از ورود به اتاق آن‌ها، نرفتن به سراغ وسایل‌شان و اجازه دادن به آن‌ها برای مراجعه خصوصی به پزشک در صورت تمایل.

علاوه بر این، قبل از اینکه چیزی از کیف پول، کوله پشتی یا اتاق‌شان بردارید از آن‌ها اجازه بگیرید. دفترچه خاطرات و دفترچه‌های یادداشت آن‌ها را نخوانید و در موبایل‌شان در بین پیام‌های متنی، شبکه‌های اجتماعی و ایمیل‌های آن‌ها کنکاش نکنید.

این بدان معنا نیست که نمی‌توانید سؤال بپرسید یا علاقه خود را به زندگی نوجوان خود نشان دهید. قطعاً این کار را انجام دهید! نکته اصلی این است که اجازه دهید نوجوان شما تصمیم بگیرد که چه مقدار از آن را در سطح شخصی‌تر یا اجتماعی‌تر به اشتراک بگذارد. اما باز هم، اگر شک دارید که مشکلی وجود دارد، به خصوص اگر دلیل خوبی برای دانستن اینکه اتفاقی می‌افتد که قوانین شما را زیر پا می‌گذارد یا ایمن نیست، بلافاصله مداخله کنید.

نکته: دکتر لامسون می‌گوید: «ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که کودکان در هر سنی یا بزرگسالان در هر سنی کامل باشند». بنابراین، هنگامی که نقض اعتمادی رخ می‌دهد، برخی از امتیازات حریم خصوصی را تا زمانی که نوجوان شما اعتماد لازم را برای تلاش مجدد به دست آورده است، بازگردانید.

دستیابی نوجوان شما به حریم خصوصی از طریق مسئولیت‌پذیری

برای تعیین اینکه نوجوان شما برای چه میزان حریم خصوصی و آزادی آماده است، در نظر بگیرید که آن‌ها چقدر در قبال تعهدات خود مسئول هستند. آیا آن‌ها سر وقت به مدرسه می‌روند، تکالیف خود را انجام می‌دهند، از ساعات منع رفت و آمد خود پیروی می‌کنند و وظایف‌شان در خانه را بدون یادآوری انجام می‌دهند؟

دکتر لامسون می‌گوید: «اگر نوجوان شما این کارها را بدون آنکه شما زیاد غرغر کنید انجام می‌دهد، احتمالاً می‌توانید، کنترل را کمی شل کنید.» به طور کلی، باید یک رابطه مستقیم بین مسئولیت‌پذیری، رفتار مثبت و صداقتی که کودکان نشان می‌دهند و میزان حریم خصوصی که به آن‌ها اجازه داده می‌شود وجود داشته باشد.

اگر نوجوان شما مرتکب اشتباه شد یا اعتماد شما را نقض کرد، محدود کردن حریم خصوصی آن‌ها برای مدتی به عنوان یک پیامد، منطقی به شمار می‌رود. دکتر لامسون می‌گوید: «در حالت ایده‌آل، قوانین خانوادگی و انتظارات حریم خصوصی باید قبل از وقوع تخلف مورد بحث و اجرا قرار گیرند. مهم است که نوجوانان بدانند در صورت نقض قوانین عواقب آن چیست.»

با این حال، وقتی فرزندتان اشتباه می‌کند، آن را شکست نبینید، دکتر لامسون می‌گوید: «در عوض، آن را به عنوان فرصتی برای یادگیری در نظر بگیرید.» بنابراین، به جای تنبیه یا شرمنده کردن فرزندتان، روی ایجاد اعتماد و هر مهارت مورد نیاز آن‌ها برای تلاش مجدد موفق کار کنید.

ارائه حریم خصوصی آنلاین با راهنمایی مناسب

نیاز نوجوان به حریم خصوصی آنلاین مشابه نیاز آن‌ها به حریم خصوصی در زندگی واقعی است. به همین ترتیب، راهنمایی و هدایت آن‌ها برای اطمینان از اینکه می‌دانند چه رفتاری ایمن و مناسب است نیز به همان اندازه مهم است. و آن‌ها باید عواقب بالقوه و ماندگاری آنچه را که آنلاین انجام می‌دهند درک کنند.

دکتر لامسون می‌گوید: «بجز مواردی که دلیل قانع‌کننده‌ای وجود داشته باشد، نباید بدون اجازه آن‌ها در پیام‌ها یا پست‌های رسانه‌های اجتماعی آن‌ها کنکاش کنید.» وقتی صحبت از استفاده از رسانه‌های اجتماعی نوجوانان می‌شود، آن‌ها باید مانند سایر امتیازات اعتماد شما را جلب کنند. اما پس از اینکه این اعتماد را به دست آوردند، منصفانه است که به آن‌ها حریم خصوصی بدهید تا بتوانند به بلوغ و استقلال بیشتر دست پیدا کنند.

حتی اگر نگران هستید، اولین پاسخ شما نباید تجاوز به حریم خصوصی آنلاین آن‌ها باشد، دکتر لامسون می‌گوید: «اگر فرزندتان به شما نشانه‌هایی می‌دهد که انگار اشتباهی رخ داده است، به جای اینکه بدون اطلاع آن‌ها وارد تلفن یا کامپیوترشان شوید، با آنها گفتگو کنید.»

نکته: یک راه برای الگوپذیری استفاده مناسب از رسانه‌های اجتماعی این است که بدون اجازه آن‌ها عکس‌ها و اطلاعاتی درباره نوجوان خود در فیدهای خود منتشر نکنید.

چه زمانی می‌توان به حریم خصوصی یک نوجوان وارد شد؟

در حالی که قصدتان این است به نوجوان خودتان حریم خصوصی بدهید، مواقعی وجود دارد که ممکن است نظارت دقیق‌تر بر نوجوان شما مناسب باشد. برای مثال، اگر می‌شنوید که آن‌ها در مورد خشونت در رابطه صحبت می‌کنند، آن‌ها را در حال گریه بر روی یک پست اینستاگرام می‌بینید، یا یک ویپ را در جیب آن‌ها در حین شستن لباس پیدا می‌کنید، زمان آن رسیده است که کمی کنکاش کنید.

وظیفه شما به عنوان والدین حفظ امنیت فرزندان شماست. این نوع چیزها پرچم‌های قرمز هستند که نشان می‌دهند اتفاق مضری در زندگی آن‌ها رخ می‌دهد - و آن‌ها همیشه در موردش صحبت نخواهند کرد.

با این وجود، والدین نباید برای اطلاع از موقعیت‌های جزئی مانند مشاجره با یک دوست، فرزندانشان را مورد جاسوسی قرار دهند یا در تلفن‌های آن‌ها کنکاش کنند. در عوض، بررسی خود را برای مواقعی که رفتار نوجوان شما به شدت تغییر کرده است یا متوجه چیزی آزاردهنده می‌شوید ذخیره کنید – زمانی نوجوان‌تان با شما صحبت نمی‌کند.

برای مثال دکتر لامسون می‌گوید: «اگر علائم افسردگی، مشکلات خواب یا علائم یا کبودی‌های توضیح‌ناپذیر روی بدن آن‌ها را مشاهده کردید، زمان آن رسیده است که اقدام کنید.» سایر موارد هشدارآمیز شامل از دست دادن علاقه به سرگرمی‌ها، گوشه‌گیری، عدم معاشرت یا نشانه‌های مصرف مواد مخدر یا الکل است.

چگونه به علائم هشدارآمیز پاسخ دهیم؟

حریم خصوصی و اعتماد، با حفظ امنیت نوجوان شما در عین توسعه استقلال آن‌ها همراه است. نظارت بسیار کم می‌تواند نوجوانان را بدون کمک و حمایت مورد نیاز برای تصمیم‌گیری‌های ایمن در مورد زندگی و روابط خود رها کند. اما بالاسرشان ماندن و درخواست جزئیات بیش از حد می‌تواند این پیام را ارسال کند که به آن‌ها اعتماد ندارید - و مسیر آن‌ها را به سمت بزرگسالی مختل می‌کند.

دکتر لامسون می‌گوید: «اگر در رفتار نوجوان خود علائم هشدارآمیز مشاهده کردید، ابتدا سعی کنید با نوجوان خود در مورد تغییراتی که می‌بینید صحبت کنید. بپرسید چرا دیگر نمی‌خواهد در تیم بسکتبال بازی کند یا با بهترین دوست دوران کودکی خود بیرون برود. سپس، به آنچه نوجوان شما می‌گوید گوش دهید.»

اگر همه آنچه دریافت می‌کنید یک پاسخ عصبانی، شانه بالا انداختن یا «نمی‌دانم» است، در نظر بگیرید که فرزندتان با یک مشاور صحبت کند. علاوه بر این، اگر نوجوان شما در مورد خودکشی، تمایل به مرگ یا اینکه زندگی ارزش زندگی کردن ندارد صحبت کرد، کنکاش را فراموش کنید و بلافاصله به دنبال کمک پزشکی باشید.

---

درباره نویسنده:
دنیس ویتمر؛ به مدت ۱۶ سال به عنوان نویسنده و ناشر وب‌سایت راهنمای منابع والدین نوجوانان در About.com فعالیت کرده است.