جدیدترین مطالب
فصلنامه «گام سوم» شماره ۱
در این شماره، مقالات متنوعی در موضوعات اقتصاد، آینده مشاغل، آینده‌پژوهی، خانواده، تغییرات اقلیمی و سیاست به همراه بخش‌ها نوشتار، شرح مفصل، گفت‌وگو و پرونده‌ای با عنوان «شک عمیق» چاپ شده است.
صنعت بازی و شمشیر دو لبه هوش مصنوعی
بازی‌های ویدیویی با قدرت هوش مصنوعی سریع‌تر تولید می‌شوند، اما این موضوع چه تاثیری بر کیفیت بازی‌ها و آینده شغلی هنرمندان و کارگران صنعت بازی‌سازی دارد؟ این مقاله شما را به عمق این چالش می‌برد.
پایان اینفلوئنسرها
در جهانی که اینفلوئنسرها در حال افزایش بی‌رویه هستند و دامنه توجه انسان کمتر از چند ثانیه شده است، چه اتفاقی برای ارزش واقعی محتوا خواهد افتاد؟ این مقاله به بررسی اشباع شبکه‌های اجتماعی از اینفلوئنسرها و تأثیر آن بر کیفیت ارتباطات و فرهنگ دیجیتال می‌پردازد.
دیکتاتور بودن سخت است!
آیا دیکتاتورها واقعاً قدرتمند هستند یا آنچه می‌بینیم بلوفی بزرگ است؟ این مقاله با تحلیل آمارها و حقایق جالب توجه، از ضعف‌های اساسی دیکتاتوری‌ها پرده برمی‌دارد. از چالش‌های اقتصادی و فساد تا محدودیت‌های آموزشی و دیپلماسی ناپایدار.
نویسنده: مارتا سوان کویین مترجم: نیوشا امیدی ۲ دی ۱۴۰۳
بایدها و نبایدهای اشتغال نوجوانان
اشتغال نوجوانان می‌تواند فرصتی برای یادگیری مهارت‌هایی مثل مدیریت زمان یا تقویت اخلاق کاری باشد یا می‌تواند به کابوسی تبدیل شود. همه آنچه والدین باید بدانند را اینجا بخوانید.
این مطلب نوشته‌ای است از مارتا سوان کویین که در تاریخ ۱۷ جولای ۲۰۲۴ با عنوان
Why Your Teen Should (or Shouldn't) Get a Job
در وب‌سایت Parents منتشر شده است. ترجمه این مطلب توسط نیوشا امیدی انجام شده و در اختیار خوانندگان گرامی قرار می‌گیرد.
سال‌های نوجوانی تغییرات بی‌شماری را به همراه دارد، چرا که کودکان کوچک، قدم به مرحله بزرگسالی می‌گذارند. آزادی بیشتر، انتظارات بیشتر، مسئولیت بیشتر—و برای برخی از نوجوانان، کار بیشتر. با وجود علایق متعددی مثل دوستی‌ها، تکالیف مدرسه، فعالیت‌های فوق‌برنامه که برای وقت نوجوانان را پر می‌کنند، ممکن است والدین از اینکه فرزندشان یک تعهد دیگر به برنامه زمانی شلوغ خود اضافه کند، نگران شوند.
و اگرچه پیدا کردن شغلی بعد از مدرسه ممکن است به‌عنوان تیک زدن یکی دیگر از اهداف زندگی به نظر برسد، اما اولین شغل یک نوجوان در واقع می‌تواند فرصت‌هایی برای رشد و توسعه ایجاد کند که در کلاس درس قابل ارائه و اجرا نیستند. در حالی که تجربه دنیای کار ممکن است برای همه نوجوانان و خانواده‌هایشان مناسب نباشد، والدین می‌توانند با رعایت چند نکته آماده باشند تا هم از فرزندشان در پذیرش مسئولیت‌های جدید خارج از خانه حمایت کنند و هم علائم هشداردهنده‌ای را که نشان می‌دهند ممکن است وقت استراحت باشد، بشناسند.
چیزی فراتر از یک حقوق
در حالی که بسیاری از نوجوانان ممکن است مشتاق باشند که اولین حقوق خود را دریافت کنند و آزادی‌ای را که با داشتن مقداری استقلال مالی همراه است، تجربه کنند، مزایای کار می‌تواند بسیار فراتر از ارزش پولی باشد که اغلب به آن نسبت می‌دهند.
توماس آکیوا، دکترای تخصصی، دانشیار و معاون گروه سلامت و توسعه انسانی در دانشکده آموزش دانشگاه پیتسبورگ، می‌گوید که به‌طور کلی تحقیقات به‌وضوح مزایای متعدد اشتغال نوجوانان را نشان می‌دهد.
او توضیح می‌دهد: «تحقیقات به‌طور مداوم نشان می‌دهند که اشتغال متوسط نوجوانان (کمتر از ۲۰ ساعت در هفته در طول سال تحصیلی) با طیفی از مزایای مهارت‌های زندگی همراه است؛ از جمله افزایش حس مسئولیت، اعتماد به نفس، مهارت‌های مدیریت زمان، و بهبود ارتباطات با بزرگسالان. این همچنین با مزایایی مرتبط با مدرسه همراه است: افزایش مشارکت در مدرسه، کاهش احتمال ترک تحصیل. و همچنین افزایش سرمایه اجتماعی؛ به این معنا که نوجوانان می‌توانند افرادی را ملاقات کنند که شبکه اجتماعی‌شان را به‌شیوه‌ای مثبت گسترش می‌دهد.»
آکیوا همچنین اشاره می‌کند که دنبال کردن کار در خارج از محیط خانه و مدرسه می‌تواند به نوجوانان اجازه دهد نه‌تنها مهارت‌های شغلی خاص را بسازند، بلکه چیزی ناملموس‌تر نیز کسب کنند: اعتمادبه‌نفس، وقتی که خود را به‌عنوان اعضای مفید یک تیم یا نیروی کار می‌بینند.
لینزی آندره، فوق‌لیسانس مشاوره آموزشی و مشاور حرفه‌ای، که به‌عنوان مشاور سلامت روان در مرکز مشاوره Sunshine Advocacy فعالیت دارد و دانشجوی دکتری در رشته آموزش مشاوره در دانشگاه سیراکیوز است، بیان می‌کند که اشتغال نوجوانان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا نقاط عطف هویت و نقش خود را کشف کنند.
او می‌گوید: «تقریباً همه کارهایی که نوجوانان انجام می‌دهند، به تثبیت این موضوع گره خورده است که چه کسی هستند و چگونه در جهان عمل می‌کنند (یا موفق می‌شوند). همان‌طور که می‌دانیم، اشتغال بخش بزرگی از زندگی ما و نحوه جامعه‌پذیری ما در مورد موفقیت است. اشتغال نوجوانان می‌تواند فرصتی عالی برای امتحان کردن، شکست خوردن، و دوباره تلاش کردن در نقش‌ها و شغل‌های مختلف باشد. همچنین می‌تواند راهی عالی باشد تا نوجوان خود را به‌عنوان بخشی از یک تیم ببیند یا پاسخگویی مناسب به قدرت و سلسله‌مراتب در محیط کار را تمرین کند.»
ماریا کولیکان، دکترای تخصصی و استاد بالینی آموزش در دانشگاه میشیگان، می‌گوید که برای دو فرزندش، مهم‌ترین درس‌هایی که از اولین شغل خود آموختند، درس‌هایی بودند که در کلاس درس قابل یادگیری نبودند.
او توضیح می‌دهد: «داشتن مسئولیت نسبت به کسی غیر از خودشان و خانواده یا دوستانشان، برای بسیاری از نوجوانان اولین بار است و می‌تواند منحنی یادگیری نسبتاً سختی باشد. به‌عنوان مثال، ممکن است به‌طور ناگهانی متوجه شوند که نمی‌توانند در مهمانی یا دورهمی دوستانشان شرکت کنند، زیرا باید سر کار بروند. یادگیری اینکه آن‌ها علیرغم وسوسه‌انگیز بودن پیشنهادهای دیگر، باید به تعهدات کاری خود پایبند باشند، یکی از مهم‌ترین چیزهایی است که فرزندان من از کار کردن در دوران دبیرستان یاد گرفتند.»
فراتر از یادگیری اهمیت تعهدات، کولیکان همچنین بیان می‌کند که مشارکت در نیروی کار به فرزندانش این امکان را داد تا با افرادی آشنا شوند و ارتباطاتی برقرار کنند که شاید در شرایط دیگر هرگز آن‌ها را نمی‌شناختند.
او می‌گوید: «یکی دیگر از فرصت‌های مهم یادگیری، کار کردن با انواع مختلف افراد است، به‌ویژه افرادی که فرزندان ما ممکن است معمولاً با آن‌ها تعامل نداشته باشند. فرزندان من با نوجوانانی شبیه به خودشان کار کردند، و همچنین با افراد مسن‌تری که کار در یک رستوران، شغل تمام‌وقت آن‌ها بود. آن‌ها درباره اینکه مردم چگونه زندگی خود را انتخاب می‌کنند و درباره افرادی که احساس می‌کردند انتخاب‌های زیادی در زندگی نداشتند، چیزهای زیادی یاد گرفتند. آن‌ها احترام زیادی نسبت به بسیاری از افرادی که با آن‌ها کار کردند، پیدا کردند.»
او اضافه می‌کند: «هیچ جایگزینی برای این نوع آگاهی از دنیای اطراف ما و اهمیت درک و احترام به دیگران وجود ندارد.»
معایب احتمالی اشتغال نوجوانان
همانند بسیاری از تصمیم‌هایی که در زندگی می‌گیریم، برای اشتغال نوجوانان در دوران مدرسه هم جنبه‌های مثبت و منفی وجود دارد.
آندره معتقد است که هرچند بسیاری از این چالش‌ها موضوعاتی هستند که ما بزرگسالان نیز با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنیم، اما می‌توانند برای نوجوانان به‌طور ویژه دشوار باشند.
او می‌گوید: «به‌عنوان بزرگسالان، ما از تعادل بین کار و زندگی آگاه هستیم و تلاش می‌کنیم تا به آن دست یابیم. این تعادل نیازمند تلاش زیادی است، چه برسد به یک نوجوان که هنوز در حال شکل‌گیری حس هویت خود است، تلاش می‌کند دبیرستان را به اتمام برساند، با چالش‌های تحصیلی یا اجتماعی مواجه است، مسئولیت‌های اضافی در خانه (مثل مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر، و غیره) دارد یا با مراحل دیگر چالش‌های شخصی زندگی روبه‌روست.»
او ادامه می‌دهد: «برخلاف بزرگسالان، برخی نوجوانان فاقد مهارت‌های زندگی هستند که ایجاد تعادل بین کار و زندگی را به یک مرحله رشدی مناسب تبدیل کند. نوجوانانی که در حوزه‌های احساسی، تحصیلی، یا اجتماعی نیازمند حمایت جدی هستند، باید بتوانند بدون فشار اشتغال بر روی این زمینه‌ها تمرکز کنند.»
آکیوا نیز هشدار می‌دهد که والدین باید توجه داشته باشند که مدت‌زمانی که فرزندشان صرف کار می‌کند [به‌ویژه اگر بیش از ۲۰ ساعت در هفته باشد] می‌تواند پیامدهای منفی داشته باشد.
او توضیح می‌دهد: «کار بیش از حد [۲۰ ساعت یا بیشتر در هفته] می‌تواند برای نوجوانان مضر باشد، به‌ویژه اگر باعث شود آن‌ها زمانی برای مطالعه یا انجام تکالیف نداشته باشند. کار بیش از حد همچنین می‌تواند مانع مشارکت نوجوانان در فعالیت‌های فوق‌برنامه مانند باشگاه‌ها و ورزش یا برنامه‌های جوانان شود که می‌توانند بسیار مفید باشند.»
در نهایت، والدین و نوجوانان باید در نظر داشته باشند که، مانند بسیاری از چیزها، وقتی صحبت از اشتغال نوجوانان می‌شود، کیفیت اهمیت بیشتری نسبت به کمیت دارد.
آکیوا توضیح می‌دهد: «همه تجربه‌های کاری یکسان نیستند. کیفیت این تجربه و نحوه رفتار سرپرست اهمیت دارد. اگر نوجوانی در محیط کاری‌ای قرار بگیرد که سرپرستش حمایتی نباشد، این می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد.»
وقتی کار کردن یک امتیاز است
برای برخی از نوجوانان، امکان داشتن یک شغل پاره‌وقت ممکن است بیشتر یک امتیاز باشد تا یک مرحله ضروری در زندگی؛ و تعجبی ندارد که این موضوع اغلب به نابرابری‌های نژادی و اقتصادی مرتبط است.
آکیوا توضیح می‌دهد: «نرخ اشتغال نوجوانان به‌طور مداوم برای نوجوانان سفیدپوست بالاترین میزان است. به‌عنوان مثال، در ژوئیه ۲۰۲۳، ۶۳٪ از نوجوانان سفیدپوست بین ۱۶ تا ۲۴ سال شاغل بودند در مقایسه با نوجوانان اسپانیایی‌تبار (۵۸٪)، سیاه‌پوست (۵۴٪)، و آسیایی‌تبار (۵۰٪) (طبق آمار اداره آمار کار ایالات متحده؛ این آمار به‌طور جداگانه برای نوجوانان گزارش نشده است). نوجوانانی که از خانواده‌هایی با درآمد بالاتر هستند نیز معمولاً با نرخ بالاتری شاغل می‌شوند. بنابراین این مسئله یکی از حوزه‌هایی است که در آن برخورداری از امتیاز نمایان می‌شود و نابرابری در نسل‌ها تکرار می‌گردد. به این معنا که نوجوانانی که از گروه‌های غیر سفید پوست می‌آیند که از لحاظ تاریخی نیز تحت فشار بوده‌اند، معمولاً دسترسی کمتری به فرصت‌های شغلی سودمند دارند.»
خوشبختانه، آکیوا می‌گوید که برنامه‌هایی به‌طور خاص برای کمک به نوجوانان این گروه‌ها برای پیدا کردن شغل طراحی شده‌اند. او به برنامه‌های اشتغال تابستانی نوجوانان (که در بسیاری از شهرهای بزرگ وجود دارند) و برنامه‌های سرمایه‌گذاری در نیروی کار برای نوجوانان اشاره می‌کند.
او توضیح می‌دهد: «بیشتر این برنامه‌ها بر ارائه چنین فرصت‌هایی به این گروه از نوجوانان تحت فشار تمرکز دارند. این برنامه‌ها نویدبخش موفقیت‌های بزرگی بوده‌اند.»
نشانه‌های خطر که والدین نباید نادیده بگیرند
برخی از تجربیات کاری نوجوانان ممکن است بسیار مثبت باشند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند با ناامیدی و چالش‌های شدید همراه باشند. به همین دلیل، والدین و دیگر بزرگسالان نزدیک به نوجوان باید به دنبال نشانه‌هایی باشند که نشان می‌دهند فرصت شغلی، دیگر تجربه‌ای مثبت برای نوجوان نیست.
آندره می‌گوید: «والدین، معلمان، مشاوران، کارفرمایان و دیگر بزرگسالان در سیستم حمایتی نوجوانان باید به تغییرات رفتاری، تحصیلی، یا اجتماعی نوجوانان توجه کنند.»
او تأکید می‌کند که نشانه‌های خاصی وجود دارند که می‌توانند حاکی از وجود مشکلی باشند، از جمله تغییرات خلق‌وخو مانند افزایش تحریک‌پذیری یا اضطراب یا واکنش‌های بیش‌ازحد به استرس.
آندره همچنین به تغییراتی در رفتار اشاره می‌کند، مانند کاهش توجه به مدرسه، دوستان، یا مسئولیت‌های خانوادگی که ممکن است نشان‌دهنده وجود عدم تعادل باشد؛ به‌ویژه اگر متوجه شدید که آن‌ها از جمع کناره‌گیری می‌کنند، پرخاشگری نشان می‌دهند، یا علاقه کمتری به فعالیت‌های مدرسه دارند.
یکی دیگر از نشانه‌های خطر که آندره به آن اشاره می‌کند، «مشارکت در رفتارهای مشکل‌زا» مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا مصرف مواد مخدر است.
همه این رفتارها نشان‌دهنده نیاز به کمک و شاید بازنگری در اولویت‌های نوجوان هستند، چراکه ممکن است خود نوجوان متوجه این عدم تعادل نشود.
چگونه والدین می‌توانند کمک کنند
کولیکان خاطرنشان می‌کند که راه‌های مختلفی وجود دارد که والدین می‌توانند برای جلوگیری از فشار بیش‌ازحد کاری یا استرس مرتبط با کار به نوجوان خود کمک کنند؛ گاهی این کار حتی به سادگی گوش دادن دقیق به فرزندشان و همراهی مداوم با او در طول تجربه کاری‌اش است.
او به والدین توصیه می‌کند که با فرزندان خود صحبت کنند و واقعاً به آنچه آن‌ها می‌گویند گوش دهند؛ حتی اگر جزئیات پیش‌پاافتاده‌ای مانند اینکه چه کسی با چه کسی در محل کار قرار می‌گذارد یا آخرین شایعات چیست، مطرح شود. اگر شما با افراد و پویایی‌های محل کار فرزندتان آشنا باشید، در موقعیت بهتری قرار دارید که در صورت نیاز به او کمک کنید.
او می‌گوید: «مطمئن شوید که آن‌ها در محل کار انتخاب‌های درستی انجام می‌دهند. همان‌طور که با دوستان مدرسه‌شان آشنا می‌شوید، درباره دوستان جدید آن‌ها در محل کار هم اطلاعات کسب کنید.»
والدین همچنین می‌توانند نقش فعالتری در کمک به نوجوانان برای مدیریت مشکلات کاری ایفا کنند، که این می‌تواند به‌ویژه برای نوجوانانی مفید باشد که هنوز در حال توسعه مهارت‌های بین‌فردی هستند.
او پیشنهاد می‌دهد: «به آن‌ها کمک کنید یاد بگیرند که وقتی مشکلی پیش می‌آید، چگونه با مدیر خود صحبت کنند.» او همچنین یادآوری می‌کند که «تمرین کردن» و شبیه‌سازی چنین مکالماتی با فرزندانش، آن‌ها را در مدیریت تجربیات کاری‌شان کمک نموده و این نوع تمرین کردن برایشان ارزشمند بوده است.
کولیکان همچنین توصیه می‌کند که به نوجوان خود رفتارهای حرفه‌ای پایه را آموزش دهید، مانند اینکه چگونه یک ایمیل به رئیس یا همکار بنویسند و چگونه موضوعات دشوار را مطرح کنند. او خاطرنشان می‌کند که این مهارت‌ها اغلب برای نوجوانان بعد از دبیرستان دشوار است.
او می‌گوید: «اگر آن‌ها بتوانند پیش از دبیرستان و در یک محیط امن و مناسب سن، این مهارت‌ها را یاد بگیرند، برای دنیای پس از دبیرستان [صرف‌نظر از قدم‌های بعدی‌شان] آمادگی بیشتری خواهند داشت.»
درباره نویسنده:
مارتا سوان کویین؛ نویسنده و عکاس مستقلی است که در روایت داستان‌هایی درباره مسائل عدالت اجتماعی تخصص دارد. آثار او اغلب بر موضوعاتی مانند سلامت زنان، بارداری و از دست دادن بارداری، تغییرات هویتی مادر شدن، محیط‌زیست‌گرایی و زندگی خانوادگی دو‌زبانه تمرکز دارند.