جدیدترین مطالب
فصلنامه «گام سوم» شماره ۴ و ۵
در این نوبت از فصلنامه گام سوم دو شماره «۴ تابستان» و «۵ پاییز» به‌طور همزمان منتشر شده است که همچون شماره‌های پیشین شامل مقالات متنوعی در موضوعات اقتصاد، آینده مشاغل، خانواده، نوشتار و سیاست به همراه دو پرونده با موضوعات داغ روز می‌شود.
۱۳ رفتار غیرمعمول مدیران موفق که شاید شما را شگفت‌زده کند!
اداره‌ی یک شرکت کاری پر استرس است، به‌ویژه اگر یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان را مدیریت کنید. این میزان بالای استرس می‌تواند به عادت‌های روزانه‌ی شدید و غیرمعمول منجر شود. در ادامه، برخی از عجیب‌ترین روال‌های روزانه‌ی مدیرعامل‌ها آمده است.
چرا نترسیدن شرط یافتن پاسخ‌های مهم است؟
فهمیدم سلامت روانم بهتر شده است، وقتی به خارج از کشور رفتم و دیگر دچار شوک فرهنگی نشدم.من بخش زیادی از خودم را در دخترانم می‌بینم. آنها مشتاق‌اند وظایفشان را درست انجام دهند و اگر احساس کنند چیزی ممکن است «نامناسب» به نظر برسد، ناراحت و آشفته می‌شوند.
داستان های علمی تخیلی؛ پلی میان تخیل و ارتباط علمی مؤثر
وقتی وارد دوره دکترایم شدم، می‌دانستم به همان اندازه که از انجام پژوهش لذت می‌برم، عاشق انتقال علم به عموم مردم نیز هستم. اما خیلی زود پژوهش بیشتر وقت مرا بلعید. اغلب تا نیمه‌های شب کار می‌کردم و بیشتر آخر هفته‌هایم صرف آماده‌سازی آزمایش‌ها، گردآوری داده‌ها یا جبران عقب‌ماندگی از انبوه پایان‌ناپذیر مقالات علمی روی میزم می‌شد.
پربازدیدترین مطالب
جهان خسته از نابرابری و ثروتمندان
با تشدید بحران‌های محیط‌زیستی، اجتماعی و انسانی، جهان دیگر قادر به تحمل دو چیز نیست: ۱- هزینه‌های نابرابری اقتصادی ۲- جامعه ثروتمندان. کاهش نابرابری اقتصادی به‌تنهایی درمانی برای این بحران‌های جهانی نیست، اما نقش محوری در حل همه آنها دارد.
روند ۱۰۰ ساله تغییر اشتغال زنان به روایت تصویر
نگاهی به تصاویر صد سال گذشته نشان می‌دهد که زنان چگونه از جنگ‌های جهانی تا قرن ۲۱، توانستند مرزهای شغلی را جابه‌جا کنند و مسیر جدیدی در تاریخ نیروی کار رقم بزنند.
هوش مصنوعی و سیاست: چگونه بفهمیم چه چیزی و چه کسی واقعی است؟
اگر خوش‌شانس باشیم، فناوری‌های جدید فقط باعث سردرگمی مختصری می‌شوند. وگرنه، حوزه سیاسی ما می‌تواند برای همیشه تغییر کند.
نویسنده: برخا شاه مترجم: نیوشا امیدی ۸ اسفند ۱۴۰۳
خستگی والدین از فرزندپروری با برنامه‌های موبایلی
حجم زیاد اطلاعات دیجیتالی مربوط به والدین یک دانش‌آموز کلاس اولی بودن خسته‌کننده است. برنامه‌های مدرسه، قرارهای دوستانه و فعالیت‌های فوق‌برنامه همگی از طریق موبایل مدیریت می‌شوند.
این مطلب نوشته‌ای است از برخا شاه که در تاریخ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴ با عنوان
I have digital overload from parenting a first grader
در وب‌سایت Businessinsiderمنتشر شده است.
دخترم کلاس اولی است و در فعالیت‌های فوق‌برنامه نیز شرکت می‌کند. به خاطر اعلان‌های مدرسه یا گروه چت والدین، مدام به گوشی‌ام نگاه می‌کنم. آخر هفته هم اوضاع بهتر نمی‌شود، چون دخترم زندگی اجتماعی فعالی دارد.
مدتی طول کشید تا متوجه شوم که من هر ۳۰ دقیقه یک بار گوشی‌ام را چک می‌کنم. البته که این کار به خاطر اسکرول بی‌پایان در شبکه‌های اجتماعی نیست، بیشتر به این دلیل است که مادر یک دانش‌آموز کلاس اولی هستم و انتخابی چندان ندارم.
مدارس، مراکز فعالیت‌های فوق‌برنامه و والدین دوستان دخترم همگی از فناوری دیجیتال استفاده می‌کنند، پس من هم باید همین کار را بکنم. اما این روند دارد از من انرژی می‌گیرد.
قبل از اینکه دخترم از خانه خارج شود، گوشی را چک می‌کنم
قبل از اینکه دخترمان راهی مدرسه شود، من و همسرم هر چند دقیقه یک بار گوشی‌مان را چک می‌کنیم. یک سیستم ردیابی اتوبوس مدرسه وجود دارد که به ما نشان می‌دهد اتوبوس دقیقاً کجاست و چه زمانی به خانه‌مان می‌رسد تا بتوانیم آن را دنبال کنیم. هنگام برگشتن او از مدرسه هم همین روال برقرار است. من مدام گوشی را چک می‌کنم تا بدانم چه زمانی باید به سمت در خانه بروم و منتظر او بمانم.
با شروع فعالیت‌های روزانه، گوشی همچنان در فواصل مختلف زنگ می‌خورد تا ما را از هرگونه وقایع مربوط به مدرسه مطلع کند. بسیاری از مدارس از اپلیکیشن‌های موبایل برای ارتباط با والدین استفاده می‌کنند. گاهی پیام‌ها مربوط به نکات درسی هستند و گاهی درباره تکالیف آن روز. علاوه بر این، اطلاع‌رسانی‌های دیگری درباره رویدادهای آتی مدرسه نیز ارسال می‌شود.
و انگار این‌ها کافی نبود که والدین کلاس اولی‌ها تصمیم گرفتند گروه چت مخصوص خودشان را راه بیندازند. این گروه غیررسمی در ابتدا با هدف ایجاد ارتباط، همکاری و تبادل اطلاعات شکل گرفت، اما گاهی تبدیل به فضایی برای گلایه و شکایت می‌شود.
گاهی به این فکر می‌کنم که از گروه خارج شوم، اما بعد «ترس از جا ماندن» (FOMO) به سراغم می‌آید. اگر اطلاعات مهمی را که به درد دخترم می‌خورد از دست بدهم چه؟ اگر روزی بخواهم با یکی از والدین ارتباط بگیرم چه؟ اگر به خاطر عدم مشارکتم مورد قضاوت قرار بگیرم چه؟
علاوه بر این، اسکرول کردن اینستاگرام هم برایم دردسرساز شده است. هر بار که یک ویدیو جدید یا به‌روزرسانی از مدرسه می‌بینم، هیجان‌زده می‌شوم. دوست دارم تأیید کنم که انتخاب درستی برای مدرسه دخترم کرده‌ایم. مثلاً وقتی می‌بینم معلم‌ها در یک کارگاه آموزشی یاد گرفته‌اند که هنر را در روش‌های تدریسشان ادغام کنند، با خودم می‌گویم: «این اطلاعات مفیدی است که باید بدانم.»
آخر هفته هم اوضاع بهتر نیست
شاید فکر کنید که آخر هفته‌ها، چون خبری از مدرسه نیست، اوضاع بهتر می‌شود. اما حدس بزنید چه خبر است؟ دخترم زندگی اجتماعی فعالی دارد، و اگر به مهمانی تولدی دعوت شود، معمولاً دعوت‌نامه‌ها به‌صورت آنلاین ارسال می‌شوند. بنابراین، دوباره درگیر گوشی‌ام می‌شوم تا زمان و آدرس را بررسی کنم.
او همچنین در فعالیت‌های فوق‌برنامه شرکت می‌کند. شاید باله و کاراته کاملاً متفاوت به نظر برسند، اما یک نقطه مشترک دارند: روش ارتباطی‌شان پیام‌های متنی است. و این یعنی دوباره چشمم به صفحه گوشی دوخته می‌شود.
گاهی وسوسه می‌شوم که میزان استفاده‌ام از گوشی را کاهش دهم. اما بعد از خودم می‌پرسم: «آیا اگر این کار را بکنم، والدین خوبی نخواهم بود؟» فعلاً ترجیح می‌دهم هر ۳۰ دقیقه یک بار گوشی‌ام را چک کنم تا مطمئن شوم دخترم از هیچ فعالیت، مهمانی یا تکلیف درسی جا نمی‌ماند.
درباره نویسنده:
برخا شاه؛ نویسنده در سایت بیزینس اینسایدر
