جدیدترین مطالب
فصلنامه «گام سوم» شماره ۴ و ۵
در این نوبت از فصلنامه گام سوم دو شماره «۴ تابستان» و «۵ پاییز» به‌طور همزمان منتشر شده است که همچون شماره‌های پیشین شامل مقالات متنوعی در موضوعات اقتصاد، آینده مشاغل، خانواده، نوشتار و سیاست به همراه دو پرونده با موضوعات داغ روز می‌شود.
۱۳ رفتار غیرمعمول مدیران موفق که شاید شما را شگفت‌زده کند!
اداره‌ی یک شرکت کاری پر استرس است، به‌ویژه اگر یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان را مدیریت کنید. این میزان بالای استرس می‌تواند به عادت‌های روزانه‌ی شدید و غیرمعمول منجر شود. در ادامه، برخی از عجیب‌ترین روال‌های روزانه‌ی مدیرعامل‌ها آمده است.
چرا نترسیدن شرط یافتن پاسخ‌های مهم است؟
فهمیدم سلامت روانم بهتر شده است، وقتی به خارج از کشور رفتم و دیگر دچار شوک فرهنگی نشدم.من بخش زیادی از خودم را در دخترانم می‌بینم. آنها مشتاق‌اند وظایفشان را درست انجام دهند و اگر احساس کنند چیزی ممکن است «نامناسب» به نظر برسد، ناراحت و آشفته می‌شوند.
داستان های علمی تخیلی؛ پلی میان تخیل و ارتباط علمی مؤثر
وقتی وارد دوره دکترایم شدم، می‌دانستم به همان اندازه که از انجام پژوهش لذت می‌برم، عاشق انتقال علم به عموم مردم نیز هستم. اما خیلی زود پژوهش بیشتر وقت مرا بلعید. اغلب تا نیمه‌های شب کار می‌کردم و بیشتر آخر هفته‌هایم صرف آماده‌سازی آزمایش‌ها، گردآوری داده‌ها یا جبران عقب‌ماندگی از انبوه پایان‌ناپذیر مقالات علمی روی میزم می‌شد.
پربازدیدترین مطالب
جهان خسته از نابرابری و ثروتمندان
با تشدید بحران‌های محیط‌زیستی، اجتماعی و انسانی، جهان دیگر قادر به تحمل دو چیز نیست: ۱- هزینه‌های نابرابری اقتصادی ۲- جامعه ثروتمندان. کاهش نابرابری اقتصادی به‌تنهایی درمانی برای این بحران‌های جهانی نیست، اما نقش محوری در حل همه آنها دارد.
روند ۱۰۰ ساله تغییر اشتغال زنان به روایت تصویر
نگاهی به تصاویر صد سال گذشته نشان می‌دهد که زنان چگونه از جنگ‌های جهانی تا قرن ۲۱، توانستند مرزهای شغلی را جابه‌جا کنند و مسیر جدیدی در تاریخ نیروی کار رقم بزنند.
هوش مصنوعی و سیاست: چگونه بفهمیم چه چیزی و چه کسی واقعی است؟
اگر خوش‌شانس باشیم، فناوری‌های جدید فقط باعث سردرگمی مختصری می‌شوند. وگرنه، حوزه سیاسی ما می‌تواند برای همیشه تغییر کند.
نویسنده: اندرو استیل مترجم: مرجان بختیاری ۳۱ خرداد ۱۴۰۴
پادتن‌ها به‌زودی می‌توانند به کند شدن روند پیری کمک کنند
پروتئین‌های محافظ در بدن ما نه‌تنها در مقابله با عفونت‌ها مؤثرند، بلکه می‌توانند با اثرات افزایش سن نیز مبارزه کنند. پادتن‌ها در حالت عادی، پروتئین‌های محافظی هستند که توسط دستگاه ایمنی بدن تولید می‌شوند تا با باکتری‌ها یا ویروس‌ها مقابله کنند.
این مطلب نوشته‌ای است از اندرو استیل که در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴ با عنوان
Antibodies Could Soon Help Slow the Aging Process
در وب‌سایت Wired منتشر شده است.
پادتن‌ها در حالت عادی، پروتئین‌های محافظی هستند که توسط دستگاه ایمنی بدن تولید می‌شوند تا با باکتری‌ها یا ویروس‌ها مقابله کنند. قدرت آنها در ویژگی اختصاصی بودنشان نهفته است زمانی که بیمار می‌شوید، سلول‌های B در دستگاه ایمنی شما وارد فرایندی بسیار دقیق از تکامل شتاب‌یافته می‌شوند و به‌سرعت پادتن‌هایی را بهینه‌سازی می‌کنند که دقیقاً به عامل بیماری‌زا متصل می‌شوند، بی‌آنکه به سلول‌های خودی بچسبند. پادتن‌ها می‌توانند کارکرد میکروب مهاجم را مختل کرده یا آن را برای نابودی توسط دیگر بخش‌های دستگاه ایمنی علامت‌گذاری کنند، و از این رو، بخش مهمی از زرادخانه دفاعی ما در برابر بیماری‌ها محسوب می‌شوند.
این توانایی هدف‌گیری دقیق، آنها را به ابزاری جذاب برای استفاده در زیست‌شناسی یا پزشکی بدل کرده است: می‌توان از آنها برای هدف قرار دادن هر چیزی از عفونت گرفته تا سرطان استفاده کرد. هنگامی که یک پروتئین یا فرایند خاصی را که در یک بیماری دچار اختلال شده شناسایی می‌کنیم، بخش عمده‌ای از زمان و تلاش صرف توسعه دارویی می‌شود که آن فرایند مشخص را هدف قرار دهد، در حالی که کمترین تأثیر را بر سایر بخش‌های بدن داشته باشد. این کار باید بیشترین اثر درمانی را با کمترین عوارض جانبی به همراه داشته باشد. بنابراین، از آنجا که دستگاه ایمنی بدن ما از پیش یاد گرفته است چگونه این کار را انجام دهد، دانشمندان به‌کارگیری پادتن‌ها در کاربردهای بالینی را پیشنهاد کرده‌اند.
نخستین پادتن تأییدشده برای استفاده پزشکی در سال ۱۹۸۶ معرفی شد—muromonab-CD3—که (به‌طرزی طنزآمیز) برای سرکوب دستگاه ایمنی و جلوگیری از پس‌زدگی عضو در بیماران پیوندی طراحی شده بود. امروزه صدها پادتن برای درمان‌های مختلف از جمله سرطان تا کاربردهای به‌ظاهر روزمره استفاده می‌شوند—تست‌های بارداری و آزمایش‌های سریع کووید، برای نمونه، به پادتن‌ها متکی هستند.
امروزه، جدیدترین موج از کاربردهای پادتن‌ها هدفی بلندپروازانه‌تر را دنبال می‌کند: خودِ فرایند پیری. زیرا زیست‌شناسی پیری ما را در برابر مجموعه‌ای گسترده از مشکلات آسیب‌پذیر می‌سازد، از بیماری‌هایی چون سرطان و زوال عقل گرفته تا ناتوانی جسمی، بی‌اختیاری و سفیدی مو. کند کردن این روند می‌تواند ما را برای مدت طولانی‌تری سالم نگه دارد—و برخی از بخش‌های این روند اکنون در تیررس پادتن‌ها قرار دارند.
در سال ۲۰۲۱، یک گروه تحقیقاتی از پادتن‌ها برای هدایت یک داروی کشنده به سلول‌های پیر «سِنِسِنت» استفاده کرد—سلول‌هایی که حذف آنها نشان داده است باعث افزایش طول عمر و سلامت موش‌ها می‌شود. مقاله‌ای دیگر در سال ۲۰۲۳ از پادتن‌های حامل دارویی اندکی متفاوت بهره برد تا پوست موش‌های پیر را جوان‌سازی کند. پادتنی که یک نوع تغییر پروتئینی مرتبط با پیری را هدف قرار می‌داد، باعث افزایش عمر موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی شد. و در مارس ۲۰۲۴، گروه دیگری گزارش دادند که پادتن‌هایی که سلول‌های معیوب مغز استخوان را هدف می‌گیرند، واکنش به واکسنی علیه ویروس (با نام واقعاً نامناسب) فرِند را در موش‌های میانسال بهبود بخشیده‌اند. تقارن زیبایی خواهد بود اگر همان مولکول‌هایی که بدن ما برای مبارزه با بیماری‌ها استفاده می‌کند، بتوانند برای بهبود این توانایی در دوران سالمندی نیز به‌کار روند. همچنین می‌دانیم که این سلول‌های مسن مغز استخوان می‌توانند خطر سرطان‌های خونی و بیماری‌های قلبی را افزایش دهند، بنابراین آزمایش‌های بیشتر ممکن است مزایای گسترده‌تری را آشکار کنند.
این‌ها همگی نمونه‌هایی جالب از اثبات اصل هستند، و داشتن پوستی بهتر و سیستم ایمنی قوی‌تر در پیری به‌خودی‌خود بسیار ارزشمند خواهد بود، اما آیا پادتن‌ها می‌توانند روند پیری را کند کرده و واقعاً باعث افزایش طول عمر موش‌ها یا انسان‌ها شوند؟ در ژوئیه ۲۰۲۴، دانشمندان نشان دادند که پادتن‌هایی که پروتئینی به نام IL-11 را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند التهاب را در موش‌ها کاهش داده و طول عمر آنها را تا ۲۵ درصد افزایش دهند—رقمی قابل مقایسه با بهترین داروهای ضدپیری شناخته‌شده مانند راپامایسین. حتی بهتر اینکه پادتن‌های ضد IL-11 هم‌اکنون در مرحله آزمایش انسانی هستند، با نتایج (بسیار) اولیه‌ای که نشان می‌دهد آنها ایمن هستند.
گرگ وینتر، که در سال ۲۰۱۸ برای کار روی جداسازی و تولید انبوه پادتن‌های خاص، جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد، در کنفرانسی در سال ۲۰۲۰ گفت: «من حالا پیر شده‌ام و باید چند نوع قرص فشار خون مصرف کنم. آرزو دارم بتوانم فقط ماهی یک‌بار یا هر شش ماه یک‌بار یک تزریق داشته باشم و همه آن ترکیب‌های مختلف قرص را فراموش کنم.» سالی که رؤیای او به واقعیت می‌پیوندد، شاید ۲۰۲۵ باشد.
درباره نویسنده:
اندرو استیل؛ دکترای فیزیک، دانشمند و نویسنده کتاب «بی‌سن: علم نوین پیر نشدن با وجود افزایش سن» است.
