نویسنده: توری تسویی                ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳

رویکردی جدید برای درک اضطراب اقلیمی شما

بحران اقلیمی به یک بحران سلامت روانی تبدیل شده است. اما اضطراب زیست‌محیطی لزوماً به عنوان یک بیماری شناخته نمی‌شود.

---

این مطلب نوشته‌ای است از توری تسویی که در تاریخ ۲۲ ژانویه ۲۰۲۴ با عنوان
A New Way to See Your Climate Anxiety
در وب‌سایت Wired منتشر شده است. ترجمه این مطلب توسط تیم سه‌هزار انجام شده و در اختیار خوانندگان گرامی قرار می‌گیرد.

---

یک مطالعه جهانی اخیر که نظر ۱۰ هزار جوان از ۱۰ کشور را مورد بررسی قرار داد، نشان می‌دهد که نزدیک به ۶۰ درصد از آنها به شدت نگران وضعیت آینده کره زمین هستند. این گزارش که در مجله پزشکی The Lancet منتشر شد، همچنین نشان داد که تقریباً نیمی از پاسخ‌دهندگان گفتند که این نگرانی، روزانه بر آنها تأثیر می‌گذارد و سه چهارم آنها با این جمله موافق بودند که «آینده ترسناک است». این مطالعه و بسیاری از مطالعات دیگر، به وضوح نشان می‌دهند که تغییرات اقلیمی فقط یک تهدید برای محیط زیست ما نیستند، بلکه یک تهدید بسیار واقعی برای رفاه عاطفی ما نیز محسوب می‌شوند.

روانشناسان این احساسات غم و اندوه، پریشانی و نگرانی در مورد وضعیت اضطراری اقلیمی فعلی ـ که یک اتفاق رایج در بین جوانان امروزی است ـ را تحت عنوان «اضطراب زیست محیطی» طبقه‌بندی کرده‌اند. به گفته اتحادیه روانشناسی اقلیم، اضطراب اکولوژیکی به عنوان «پریشانی عاطفی، ذهنی یا جسمی شدید در پاسخ به تغییرات خطرناک در سیستم آب و هوایی» تعریف شده است. اکو اضطراب (eco-anxiety) فقط بر جوانان تأثیر نمی‌گذارد. بلکه محققان اقلیم و علوم اکولوژیکی نیز تحت تأثیر واقعیت‌های نشان‌داده‌شده توسط یافته‌هایشان قرار می‌گیرند. همچنین حاشیه‌نشین‌ترین افراد از نظر اقتصادی در سراسر جهان به طور نامتناسبی، اثرات مخرب فروپاشی اقلیمی را تحمل می‌کنند.

در سال ۲۰۲۴، اضطراب زیست محیطی به یکی از دلایل اصلی مشکلات سلامت روان تبدیل خواهد شد. دلایل این امر واضح است. دانشمندان تخمین می زنند که جهان احتمالاً تا سال ۲۰۲۷ برای اولین بار از سطوح ایمن افزایش دما که بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن است، فراتر خواهد رفت. در سال های اخیر، شاهد آتش سوزی های‌جنگلی در کانادا و یونان بوده‌ایم و سیل‌های تابستانی مناطقی را در پاکستان تخریب کرده‌اند که خانه نزدیک به ۳۳ میلیون نفر بوده است. مطالعات نشان می‌دهند افرادی که تحت تاثیر آلودگی هوا و افزایش دما قرار گرفته‌اند، احتمالا با افزایش مشکلات روانی نیز مواجه شوند.

برای افزایش مشکلات، در مقابل فاجعه اقلیمی، طبقه سیاستمداران ما رهبری قوی ارائه نمی‌دهند. به عنوان مثال کنفرانس COP28 در دبی توسط یک مدیر شرکت نفت و گاز اداره خواهد شد و در انگلیس نیز، دولت در حال مخالفت با تعهدات سبز خود است.

خوشبختانه، سطوح بیشتر اضطراب زیست محیطی نیز یک راه برای مقابله با بحران آب و هوا خواهد بود. کارولین هیکمن، محققی در زمینه اضطراب زیست محیطی از دانشگاه Bath، هشدار می‌دهد که احساسات نگرانی، اندوه، یاس و ناامیدی مرتبط با اضطراب زیست محیطی نباید به عنوان یک بیماری شناخته شوند. به هر حال، علت این پریشانی روانی به طرز غیرقابل انکاری خارجی است. به گفته هیکمن، هرکسی که این احساسات را تجربه می‌کند، واکنش‌های کاملا طبیعی و منطقی به بحران اقلیمی نشان می‌دهد. پیشنهاد او این است که از اضطراب اکولوژیکی به عنوان یک ابزار مثبت بهره ببرید – به عنوان احساسی که می‌تواند مردم را تشویق کند تا در حفاظت از سیاره زمین اقدام نمایند.

به همین دلیل است که در سال ۲۰۲۴، شاهد پیوستن افراد بیشتری در سراسر جهان به مبارزه برای عدالت اقلیمی خواهیم بود. آنها به دنبال مشاغلی می‌گردند که پایداری زیست محیطی را در اولویت قرار دهند. کمپین‌ها فشار بیشتری را بر صنایع سوخت فسیلی و دولت‌هایی که به آنها یارانه می‌دهند وارد می‌کنند تا به سرعت استفاده از زغال‌سنگ، نفت و گاز آلاینده را متوقف کنند. اکنون واضح است که این صنایع نه تنها مقصر اصلی بحران اقلیمی هستند، بلکه مسئول بحران سلامت روانی ما نیز هستند. صنایعی که در حال شروع به تأثیرگذاری بر اکثر ما است. اضطراب زیست محیطی چیزی نیست که با درمان آن را شکست دهیم – ما با اقدامات لازم با آن مقابله خواهیم کرد.

---

درباره نویسنده:
توری تسویی؛ فعال عدالت‌جو و نویسنده و سخنران