نویسنده: راب کراس و کارن دیلون                ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳

هفت نوع آدمی که برای انعطاف‌پذیری به آنها نیاز دارید!

لحظات کوچک بی‌شماری که در هر روز کاری رخ می‌دهند و وقت، انرژی و اشتیاق را از شما می‌گیرند. این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه می‌توانید در لحظات ریز استرس به کمک ارتباط واقعی با طیف وسیعی از افراد زندگی‌تان، انعطاف‌پذیری ایجاد کنید.

---

این مطلب نوشته‌ای است از راب کراس و کارن دیلون که در تاریخ 4 مه 2023 با عنوان
The 7 types of people you need in your life to be resilient
در وب‌سایت IDEAS.TED  منتشر شده است. ترجمه این مطلب توسط تیم سه‌هزار انجام شده و در اختیار خوانندگان گرامی قرار می‌گیرد.

---

وقتی می‌گویید «استرس کاری» دارید، دقیقاً منظورتان چیست؟

به احتمال زیاد، شما در مورد چیزهای عمده‌ای مانند اخراج، جرایم قابل اخراج یا اشتباهات آشکار صحبت نمی‌کنید. در عوض، این چیزهای کوچک هستند که شما را خسته می‌کنند. مانند زنجیره‌های بی‌پایان ایمیل که به جایی نمی‌رسند، جز اینکه یک بعد از ظهر را می‌بلعند. یا رهبران شرکتی که جلسات طولانی و پشت درهای بسته برگزار می‌کنند که همه را در معرض خطر قرار می‌دهد. یا از شما خواسته می‌شود روی پروژه‌ای کار کنید که با یکی از باورها یا ارزش‌های شما در تضاد است.

راب کراس و کارن دیلون، نویسندگان این کتاب، آن‌ها را «تنش‌های ریز» می‌نامند؛ آن لحظات کوچک بی‌شماری که در هر روز کاری رخ می‌دهند و وقت، انرژی و اشتیاق را از شما می‌گیرند. کراس به مدت 20 سال در مورد همکاری موثر در سازمان‌های مختلف تحقیق نموده است. او مشاهده کرد که منبع اصلی فرسودگی شغلی و سردرگم شدن، حتی در بین افراد با عملکرد بالا، رگبار بی‌پایان این ریز استرس‌ها است. با این حال، او همچنین دریافت که تقریباً ۱ نفر از هر 10 نفری که با او مصاحبه می‌کنند افرادی هستند که می‌تواند با استرس‌های ریز مقابله کند و همچنان زندگی شخصی و حرفه‌ای کاملی داشته باشد. او این افراد را، «ده درصد» می‌نامد.

کراس و دیلون در کتاب جدید خود به نام اثر ریزاسترس، ۱۴ ریز استرس رایج را به همراه تاکتیک‌هایی که می‌توانید برای به حداقل رساندن آن‌ها استفاده کنید، شناسایی می‌کنند.
در ادامه، آنها توضیح می‌دهند که روابط شما چگونه می‌تواند عملا بخش کلیدی جعبه‌ابزار میکرواسترس شما باشد.

انعطاف‌پذیری به دوستانی که همیشه پشت شما هستند بستگی ندارد. شما می‌توانید در لحظات کوچک ارتباط واقعی با طیف وسیعی از افراد زندگی‌تان، انعطاف‌پذیری ایجاد کنید. گاهی اوقات ما به همدلی نیاز داریم، اما مقدار زیاد آن می‌تواند ما را به سوی غرق شدن در تاسف از خود و عدم پیشرفت، سوق دهد. در مواقع دیگر نیز، ممکن است به مشاوره در مورد مسیری رو به جلو یا دیدگاهی جدید و یا فقط توانایی خندیدن به پوچ بودن زندگی نیاز داشته باشیم.

در این مطلب توضیح داده شده است که چگونه می‌توانید در لحظات ریز استرس، به واسطه دستیابی به ارتباطات در زندگی و با تکیه بر داشتن این نوع خاص از روابط در شبکه خودتان، انعطاف‌پذیری پیدا کنید.

افرادی که از شما حمایت همدلانه می‌کنند

گاهی اوقات وقتی چالش‌هایی را پشت سر می‌گذارید، لزوماً علاقه‌ای به مشاوره یا راهنمایی ندارید. شما فقط کسی را می‌خواهید که به شما کمک کند احساس کنید شنیده شده و اعتبار دارید. این نوع حمایت همچنین به شما کمک می‌کند تعادل عاطفی خود را حفظ کنید و مراقبت از خود را نشان دهید.

برای انجامش:
• به دنبال افرادی باشید که تجربیات یا چالش‌های مشترکی دارند
عزیزان همیشه به طور کامل درک نمی‌کنند که شما چه می‌گذرانید، بنابراین به دنبال افرادی باشید که در موقعیت مشابه‌ای بوده‌اند.

• لطف دیگران را جبران کنید
به جای اینکه به صورت پیش‌فرض شروع به مشاوره دادن کنید، با جمله‌های ساده شروع کنید مثل: «واقعا سخت به نظر می‌رسه» یا «می‌تونم تصور کنم چقدر برات سخت بود». صحبت کمتر و شنیدن بیشتر.

افرادی که به شما انگیزه می‌دهند تا مسیر رو به جلو را ببینید و دنبال کنید

روابط شما از دو جهت به شما کمک می‌کند: ۱- الگوهای واقعی برای حرکت رو به جلو به شما ارائه می‌دهند و می‌توانند به شما انگیزه دهند تا پیش بروید. 2- همچنین ممکن است شما را مسئول انجام کاری بدانند، بجای اینکه فقط در دلسوزی برای خودتان غوطه‌ور شوید.
افرادی که انعطاف‌پذیرتر هستند از ایده‌های دیگران برای پیش‌بینی مسیرهای جایگزین استفاده می‌کنند. با انجام سریع این کار در لحظات کم‌اهمیت، از بزرگنمایی ریز تنش‌ها جلوگیری می‌کنید.

برای انجامش:
• مشاوران عملگرا پیدا کنید
کسانی که می‌گویند: «وعده و وعید بسه، عمل کن» یا «به عمل کار برآید، به سخن‌دانی نیست»
این نقش چیزی بیش از تشویق و ترغیب کلامی است. اینها افرادی هستند که روی کمک آنها، برای گرفتن تصمیم درست حساب باز می‌کنید. توجه نمایید که چه اشخاصی در شبکه ارتباطی‌تان وجود دارند که برای کمک به شما در تصمیم‌گیری، خوب هستند – افرادی که جملاتی مثل «وقت خودت رو براش تلف نکن» یا «اگه من جای تو بودم، می‌رفتم سراغش و درخواست ترفیع می‌دادم» می‌گویند – و برای این منظور به آنها تکیه کنید.

• حقیقت‌گویان خود را پیدا کنید
راستگو فردی است که اطمینان دارید با شما رک و رو راست هست – شخصی که در زمان گفتن چیزهایی که شنیدنش برای شما سخت است، او را نادیده نمی‌گیرید. آن‌ها در شرایط دشوار، برای بازتعریف دیدگاه‌تان و مشاهده نمای وسیع‌تر، حیاتی هستند.

افرادی که در هنگام وقوع شکست، دیدگاهی را ارائه می‌دهند

هنگام رودررویی با موانع به راحتی می‌توان دچار وحشت شد، اما دیدن رویدادها در چشم‌اندازی وسیع‌تر باعث می‌شود آنها در شرایطی متفاوت و مثبت‌تر قرار گیرند. گاهی اوقات از این وسعت دید به عنوان فاجعه‌زدایی یاد می‌شود. اما اگر بخواهیم آن را به تنهایی انجام دهیم، ممکن است نیاز به قدرت ادراکی زیادی باشد. وقتی دیگران به ما کمک می‌کنند تا دورخیز کنیم و بازبینی نماییم و مشکلاتمان را در یک زمینه‌ای گسترده‌تر ببینیم، خیلی بهتر عمل می‌کنیم.

برای انجامش:
• دنیا را با لنزهای جدید ببینید
سعی کنید به دوستی تکیه کنید که با کار شما بی‌ارتباط باشد. یکی از مؤثرترین دیدگاهایی که از دیگران دریافت می‌کنیم این است که بگویند «بسه دیگه بابا، ول کن!». منظور نصیحت صریح یک نفر در زمانی است که شما گرفتار درگیری ذهنی، استرس یا خود انتقادی هستید.

• ارزش‌های اصلی خود را تقویت نمایید
وقتی استرس‌های ریز به شما ضربه می‌زنند، با افرادی که به شما کمک می‌کنند تا ارزش‌هایتان را به یاد بیاورید، ارتباط برقرار کنید. این شخص می‌تواند دوستی باشد که تحت تأثیر اعتبار حرفه‌ای شما قرار نگرفته است اما به شما به عنوان یک شخص اهمیت می‌دهد.

افرادی که در مدیریت نوسانات محل کار یا خانه به شما کمک می‌کنند

به مواقعی فکر کنید که یک موج ناگهانی در محل کار را تجربه کردید. مثلا یک درخواست لحظه آخری از سوی مشتری کلیدی، دوره‌ای دشوار به دلیل اینکه تیم شما کم‌کاری داشته است، یا یک سخنرانی پرفشار. چگونه از آن مخمصه‌ها عبور کرده‌اید؟
اگر شما هم مانند بسیاری از افراد هستید، احتمالاً برای گذر از آن مخمصه‌ها به اقدامات قهرمانانه متوسل شده‌اید. اما اقدام به سخت‌تر کار کردن، به منظور جان به در بردن از موج‌های ناگهانی محل کار و زندگی، می‌تواند همه چیز را از تعادل خارج کرده و حس کنترل بر زندگی‌تان را تضعیف نماید. یک رویکرد انعطاف‌پذیرتر درخواست کمک از دیگران است.

برای انجامش:
• فعالانه و موثر به افراد در شبکه خود کمک کنید
منتظر وقوع بحران نباشید تا از مردم کمک بخواهید یا برای کمک به دیگران وارد عمل شوید. حمایتی که ارائه می‌دهید می‌تواند به سادگی مطرح کردن یک نکته برای صحبت با دیگران یا تمجید در فضای عمومی از کسی که لیاقتش را دارد اما ممکن است به طور کامل خوشایند شما نباشد.

• افراد با اهداف مشترک را شناسایی کنید
برای ایجاد روابط با افرادی که مشتاق کمک به شما هستند تلاش کنید زیرا اهداف و علایق آنها با شما تلاقی دارد. به دنبال اهداف مشترک با افرادی باشید که ممکن است حتی بخشی از کار نباشند. به عنوان مثال، می‌توانید برای سرویس مدرسه بچه‌هایتان هماهنگی کنید.

افرادی که شما را به خندیدن تشویق می‌کنند

خنده باعث می‌شود مسیرهای عصبی احساسات مثبت فعال گردند، سطح سروتونین را بالا می‌برد و هورمون‌های استرس مانند کورتیزول را محدود می‌نماید. این موضوع مستقیما به این معنی است که چگونه می‌توانید از خود در برابر نیش ریز استرس‌ها محافظت کنید. خنده می‌تواند به شما کمک کند آرام شوید و به جایی بازگردید که توان بهتر فکر کردن داشته باشید، خلاق‌تر شوید و احساس انسان بودن کنید.

برای انجامش:
• طنز را به صورت مجازی به اشتراک بگذارید
لحظات کوتاه خنده‌دار مهم هستند. توانایی حفظ روابط مجازی با دوستانی که حس شوخ طبعی شما را به اشتراک می‌گذارند و می‌توانند روحیه شما را در طول روز یا هفته سبک کنند، یک مزیت واقعی برای فرهنگ «همیشه آماده به کار» است.

• از طنز خود سرزنشانه استفاده کنید
خود سرزنشی به دیگران اجازه می‌دهد خود واقعی و آسیب‌پذیر شما را ببینند و باعث می‌شود بین اعضای تیم پیوند ایجاد گردد. یکی از رؤسا اختلافش با یکی از همکارانش در واحد دیگری را توصیف می‌کرد و در لحظات هیجانی، همکارش غالباً با گفتن جمله‌ای مانند «آره، یه گند حسابی زدم!» بقیه افراد را استادانه خلع سلاح می‌کرد! و هر دو می‌خندیدند.

افرادی که می‌توانند مردم یا سیاست را قابل فهم کنند

میکرواسترس‌ها (تنش‌های ریز) می‌توانند تولید و بازتولید شوند. در مواقعی که از یک اظهار نظر زودگذر عذاب می‌کشیم، یا نگران این هستیم که حرفی را در زمان و مکان نامناسب به فرد اشتباهی گفته‌ایم، یا ایمیل‌ها را مرور می‌کنیم که مبادا ناخواسته به کسی توهین نکرده باشیم. وقتی یک متحد مورد اعتماد داریم که چشم‌انداز سیاسی را بهتر از ما می‌بیند، به جای اینکه نگرانی بی‌مورد راجع به چیزهای بی‌اهمیت داشته باشیم، بهتر می‌توانیم کار و تلاش‌های خود را با اعتماد به نفس نشان دهیم.

برای انجامش:
• به رابط‌ها وصل شوید
در هر سازمانی، رابط‌های طبیعی وجود دارند که به نظر می‌رسد افرادی را در سایر ادارات و بخش‌ها می‌شناسند و حتی ممکن است ارتباط خوبی با فارغ التحصیلان داشته باشند. آنها پشتوانه بزرگی برای قابل درک شدن سیاست هستند.

• شبکه‌ای از همکاران مراجعه‌کننده را حفظ کنید
اینها نباید نزدیک‌ترین متحدان شما باشند، فقط افرادی هستند که تجربه و دیدگاه خود را به اشتراک می‌گذارند. یک فرد با استعداد در شرکتی انتشاراتی می‌گفت که: «او مرتباً به یک همکارش مراجعه می‌نمود که سابقه دو دهه کار در آنجا را داشت و نزدیک بازنشستگی بود. من و او خیلی صمیمی نبودیم، اما نگرش سیاسی‌اش بالغانه بود. غرایز و تجربه شگفت‌انگیزی داشت که سخاوتمندانه افکارش را به اشتراک می‌گذاشت. چیزهایی درباره نحوه رسیدگی به ضرب‌الاجل‌ها و چگونگی واکنش به افراد خاصی که مطلع نبود.

افرادی که مشوق رها کردن و استراحت هستند

استراحت برای کارآمدی بهتر ما ضروری است. تحقیقات نشان می‌دهد وقتی که از استراحت برمی‌گردیم، احساس رفاه ما بهبود یافته، زیرا که استراحت باعث کاهش خستگی عاطفی و استرس ما می‌شود و سطح انرژی‌مان را بهبود می‌بخشد. اکثر «ده درصدی‌ها» می‌گویند استراحت‌هایی که آنها به همراه دیگران با هم انجام می‌دهند مزایای قوی‌تری به همراه دارند. در واقع اگر با افراد دیگر مشغول باشیم، راحت‌تر از نشخوار استرس‌های شخصی یا حرفه‌ای جلوگیری می‌کنیم.

برای انجامش:
• به دنبال بهبود خود با دیگران باشید
یکی از دانشمندان به ما گفت که قبل از هر سال جدید، فهرستی از تمام کتاب‌هایی که قصد خواندن دارد تهیه می‌کند. اما او بسیار کم پیش می‌رفت، تا اینکه در محل کارش به یک گروه کتاب پیوست که یک بار در ماه برای ناهار گرد هم می‌آمدند. او نه تنها انگیزه‌ای برای ادامه دادن داشت، بلکه شروع به برقراری ارتباط با افراد در سایر بخش‌های سازمانش کرد – افرادی که در غیر این صورت نمی‌توانست ملاقات کند.

• با شبکه‌های گسترده دیگر ارتباط بگیرید
10 درصد از افراد به ارتباط داشتن با شبکه‌های اجتماعی که شامل افرادی می‌شود که در زندگی حرفه‌ای یا شخصی آن‌ها نقشی ندارند، اهمیت بیشتری می‌دهند. مصاحبه شونده‌ای به نام کارول به یک گروه قهوه محلی در فضای باز شهرش پیوست که در طول همه‌گیری تشکیل شده بود. یک مدیر رسانه‌ای به یک گروه آواز محلی پیوست که در آن هیچ‌کس را نمی‌شناخت، اما دوست داشت در آن جمع حاضر شود و بخشی از جامعه‌ای گردد که از وجودش خبر نداشت. با وجود اینکه او فردی درونگرا محسوب می‌شد، به راحتی بین آهنگ‌ها و ترانه‌ها گپ می‌زد و می‌خندید.

---

درباره نویسندگان:
دکتر راب کراس؛ استاد رهبری جهانی در کالج بابسون.
کارن دیلون؛ نویسنده و سردبیر سابق مجله هاروارد بیزینس ریویو.