جدیدترین مطالب
فصلنامه «گام سوم» شماره ۱
در این شماره، مقالات متنوعی در موضوعات اقتصاد، آینده مشاغل، آینده‌پژوهی، خانواده، تغییرات اقلیمی و سیاست به همراه بخش‌ها نوشتار، شرح مفصل، گفت‌وگو و پرونده‌ای با عنوان «شک عمیق» چاپ شده است.
راز زندگی بیش از ۱۲۰ سال چیست؟ نانوبات‌ها!
با پیشرفت در نانوتکنولوژی و هوش مصنوعی افق‌های جدیدی در تمدید عمر انسان گشوده می‌شود و می‌توانیم ضمن بازسازی بدن‌های خود، محدودیت‌های زیستی را کنار بزنیم و به عمرهایی فراتر از تصور دست پیدا کنیم. اما چالش‌های این ایده چیست؟!
چطور با خلق هنر، ارتباط عمیق‌تری با فرزندانمان برقرار کنیم؟
این مقاله بر اهمیت هنر و خلاقیت در زندگی خانوادگی تأکید دارد. نویسنده به چگونگی استفاده از هنر برای تقویت روابط با دخترانش و ایجاد لحظات ماندگار، تقویت خلاقیت و ساختن خاطرات ارزشمند می‌پردازد.
سال ۲۰۲۵؛ پایان عصر غول‌های فناوری!
رئیس اپلیکیشن سیگنال، در یک پیش‌بینی جنجالی مدعی است که سال ۲۰۲۵ آغاز سقوط غول‌های فناوری خواهد بود. او عواملی مانند شکست هوش مصنوعی و افزایش توجه عمومی به حریم خصوصی را دلایل این افول دانسته و معتقد است که آینده از آن فناوری‌های غیرمتمرکز خواهد بود.
نویسنده: بروس اشنایر و نیتن ای. سندرز مترجم: عباس امیدی ۲۳ دی ۱۴۰۳
سال ۲۰۲۵؛ نفوذ هوش مصنوعی در سیاست و دموکراسی
با ورود هوش مصنوعی به دموکراسی، سیاست‌ورزی کارآمدتر و شخصی‌تر شده، اما تعصبات، سوءاستفاده و چالش‌های اخلاقی نیز افزایش یافته‌اند. آیا می‌توان از این ابزارها برای تقویت عدالت بهره برد؟
این مطلب نوشته‌ای است از بروس اشنایر و نیتن ای. سندرز که در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۴ با عنوان
Algorithms Are Coming for Democracy—but It's Not All Bad
در وب‌سایت Wired در مجموعه مقالات «جهان در سال ۲۰۲۵» منتشر شده است.
در سال ۲۰۲۵، هوش مصنوعی آماده است تا همه جنبه‌های سیاست‌های دموکراتیک را تغییر دهد – اما این تغییر لزوماً به بدتر شدن منجر نخواهد شد.
نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، از هوش مصنوعی برای ترجمه بلادرنگ سخنرانی‌های خود برای مخاطبان چندزبانه‌اش استفاده کرده و نشان داده است که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند به دموکراسی‌های متنوع کمک کند تا فراگیرتر شوند.
نامزدهای ریاست‌جمهوری در کره جنوبی از آواتارهای هوش مصنوعی در تبلیغات انتخاباتی استفاده کردند و توانستند به طور هم‌زمان به هزاران سؤال رأی‌دهندگان پاسخ دهند. همچنین، شاهد شروع استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی برای جمع‌آوری کمک‌های مالی و تشویق مردم به شرکت در انتخابات هستیم.
تکنیک‌های هوش مصنوعی در حال جایگزینی روش‌های سنتی نظرسنجی هستند و به کمپین‌ها کمک می‌کنند داده‌ها را سریع‌تر و با هزینه کمتر به دست آورند. حتی نامزدهای کنگره نیز از تماس‌های خودکار مبتنی بر هوش مصنوعی برای تعامل با رأی‌دهندگان در موضوعات مختلف استفاده کرده‌اند.
در سال ۲۰۲۵، این روندها ادامه خواهند یافت. هوش مصنوعی لازم نیست از کارشناسان انسانی برتر باشد تا بتواند کار یک فعال سیاسی پرمشغله را تکمیل کند یا متن تبلیغاتی مشابه آنچه یک کارمند مبتدی یا داوطلب می‌نویسد، ایجاد نماید. سیاست عرصه‌ای رقابتی است و هر فناوری‌ای که بتواند مزیت ایجاد کند یا توجه جلب کند، استفاده خواهد شد.
استفاده از هوش مصنوعی و اتوماسیون در مقیاس بزرگ می‌تواند تبلیغات سیاسی را از یک پیام عمومی به یک «عوام‌فریبی شخصی» تبدیل کند؛ به این معنا که نامزدها می‌توانند به هر یک از ما چیزی را بگویند که فکر می‌کنند می‌خواهیم بشنویم.
بیشتر سیاست‌ها محلی هستند و ابزارهای هوش مصنوعی این وعده را می‌دهند که دموکراسی را عادلانه‌تر کنند. یک نامزد معمولی منابع کمی در اختیار دارد، پس ممکن است انتخاب از بین دو گزینه‌ی دریافت کمک از ابزارهای هوش مصنوعی یا نداشتن هیچ کمکی باشد. در سال ۲۰۲۴، یک نامزد ریاست‌جمهوری ایالات متحده به نام جیسون پالمر که تقریباً در بین عموم مردم شناخته شده نبود، توانست جو بایدن را در یک انتخابات بسیار کوچک در ساموآی آمریکایی شکست دهد، آن‌هم با استفاده از پیام‌رسانی مبتنی بر هوش مصنوعی و آواتار آنلاین.
در سطح ملی، ابزارهای هوش مصنوعی احتمالاً افراد قدرتمند را قدرتمندتر خواهند کرد. معمولاً ترکیب انسان و هوش مصنوعی بهتر از صرفاً هوش مصنوعی عمل می‌کند: هرچه استعداد انسانی بیشتری داشته باشید، می‌توانید از کمک هوش مصنوعی بهتر استفاده کنید. غنی‌ترین کمپین‌ها، هوش مصنوعی را در رأس امور قرار نمی‌دهند، اما برای بهره‌برداری از هر جایی که هوش مصنوعی بتواند مزیتی ایجاد کند، رقابت خواهند کرد.
با این حال، در حالی که وعده کمک‌های هوش مصنوعی، محرک پذیرش این فناوری خواهد بود، خطرات قابل‌توجهی نیز وجود دارد. هنگامی که رایانه‌ها وارد هر فرآیندی می‌شوند، آن فرآیند تغییر می‌کند. برای مثال، اتوماسیون در مقیاس بزرگ می‌تواند تبلیغات سیاسی را از یک پیام عمومی به یک «عوام‌فریبی شخصی» تبدیل کند – به این معنا که نامزدها می‌توانند به هر یک از ما چیزی را بگویند که فکر می‌کنند می‌خواهیم بشنویم. معرفی وابستگی‌های جدید می‌تواند منجر به شکنندگی شود: بهره‌گیری از مزایای اتوماسیون ممکن است به معنای کنار گذاشتن نظارت انسانی باشد و هرج‌ومرج زمانی رخ می‌دهد که سیستم‌های رایانه‌ای حیاتی از کار بیفتند.
سیاست ذاتاً تقابلی است. هر بار که هوش مصنوعی توسط یک نامزد یا حزب استفاده شود، مخالفان را دعوت به هک کردن آن می‌کند، چه برای تغییر رفتار آن، شنود خروجی‌اش، یا صرفاً برای از کار انداختن آن. نوع اطلاعات نادرستی که توسط نهادهایی مانند روسیه در رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌شود، به طور فزاینده‌ای به سوی ماشین‌ها نیز هدف‌گیری خواهد شد.
هوش مصنوعی با سیستم‌های سنتی کامپیوتری تفاوت دارد، زیرا تلاش می‌کند عقل سلیم و قضاوت را فراتر از قوانین ساده رمزگذاری کند؛ اما انسان‌ها نه یک سیستم اخلاقی واحد دارند و نه حتی یک تعریف یکسان از عدالت.
شاهد خواهیم بود که سیستم‌های هوش مصنوعی برای احزاب و ایدئولوژی‌های مختلف بهینه‌سازی شوند؛ اینکه یک جناح به سیستم‌های هوش مصنوعی جناح رقیب اعتماد نکند؛ و اینکه همه نسبت به سیستم‌های هوش مصنوعی شرکت‌های تجاری که دارای تعصبات پنهان هستند، با شک و تردید برخورد کنند.
این تنها آغاز یک روند است که در دموکراسی‌های سراسر جهان گسترش خواهد یافت و احتمالاً طی سال‌های آینده شتاب بیشتری خواهد گرفت. همه، به‌ویژه منتقدان هوش مصنوعی و کسانی که نگران توان بالقوه آن برای تشدید تعصب و تبعیض هستند، باید تشخیص دهند که هوش مصنوعی به تمام جنبه‌های دموکراسی نفوذ خواهد کرد.
این تحولات از بالا به پایین رخ نمی‌دهند؛ بلکه از پایین به بالا شکل می‌گیرند. سیاستمداران و کمپین‌های انتخاباتی زمانی از ابزارهای هوش مصنوعی استفاده خواهند کرد که این ابزارها برایشان مفید باشند. وکلا و گروه‌های مدافع سیاسی نیز همین کار را خواهند کرد. قضات از هوش مصنوعی برای کمک به نگارش تصمیمات خود استفاده خواهند کرد، زیرا در زمان صرفه‌جویی می‌کند. سازمان‌های خبری از هوش مصنوعی استفاده خواهند کرد، چون کاهش بودجه‌هایشان را توجیه می‌کند. نهادهای بوروکراتیک و تنظیم‌گران نیز هوش مصنوعی را به سیستم‌های الگوریتمی فعلی خود برای تعیین انواع مزایا و مجازات‌ها اضافه خواهند کرد.
اینکه آیا این روند به دموکراسی بهتر یا جهانی عادلانه‌تر منجر خواهد شد یا نه، هنوز مشخص نیست. نظارت کنید که صاحبان قدرت چگونه از این ابزارها استفاده می‌کنند و نیز اینکه چگونه این ابزارها به افراد بی‌قدرت کنونی قدرت می‌دهند.
ما که شهروند دموکراسی‌ها هستیم، باید بی‌وقفه تلاش کنیم تا از سیستم‌های هوش مصنوعی برای دموکراتیک‌تر کردن دموکراسی بهره ببریم، نه برای تقویت بدترین گرایش‌های آن.
درباره نویسندگان:
بروس اشنایر، تکنولوژیست، رمزنگار و متخصص امنیت، و نویسنده کتاب ذهن یک هکر است.
نیتن ای. سندرز، دانشمند داده است که با مرکز برکمن کلاین در دانشگاه هاروارد همکاری دارد.
